De muziek van Panzerfaust is niet een alledaagse pot black metal daar de band behalve de traditionele black ook andere invloeden in de muziek weet te verwerken. Ook dit album is weer een knap staaltje van “buiten de lijntjes kleuren”, black metal met industrial invloeden die het geheel een bijna bombastisch geluid geven. Wat je krijgt voorgeschoteld is een ultieme zwartgallige chaos, en daar moet je van houden.

Het album kent vijf nummers en is met een totale speeltijd van iets meer dan 30 minuten vrij kort voor een full-length. Het openingsnummer, ‘The Day After ‘Trinity’’ is een mid-tempo nummer. De afwisselende duo vocalen van Goliath en Kaizer liggen diep in de mix en dat maakt het geheel gestructureerd rommelig. De beat in de versnelling voor het einde doet denken aan een populair niet metal genre. Nummers als ‘Stalingrad, Massengrab’ en ‘The Decapitator’s Prayer’ denderen over je heen als een tank met een snel ritme en een industrial beat is de chaos compleet, een nummers die de kracht van Panzerfaust onderstrepen en bevestigen. Het sluitstuk ‘The Men of No Man’s Land’ is een nummer dat 13 minuten duurt, een boeiend nummer dat slechts even onderbroken wordt door een alternatieve versie van ‘silent Night’ voordat het geweld weer losbarst.

Panzerfaust heeft met ‘The Suns of Perdition – Chapter I: War, Horrid War’ een puik stukje werk geleverd waarbij de te korte lengte tot het enige minpunt gerekend kan worden.