De band heeft de tand des tijds niet geheel doorstaan, drummer Mark Ruffneck is het enige originele bandlid (1977) en het overige personeel heeft zich in 2015 of 2016 bij Mark gevoegd. Vergelijken met de jaren 80 is ook in dit geval vrij zinloos, een andere tijd en we praten over een nagenoeg compleet andere band. ‘Transition State’ uit 2017 klinkt redelijk heavy en is in dit geval het beste vergelijking materiaal. Het album opent met het nummer ‘Goin’ Down’ en dit nummer weet mij nog niet te pakken. Het nummer klinkt wat poppy en met name de achtergrond vocalen bezorgen mij kippenvel (Hohoho, Ooohoooh). ‘Prison of Time’ heeft wat meer body en laat horen dat zanger Vince Kojvula flink wat in zijn mars heeft, wat een uithalen weet die man eruit te persen. In totaal klinkt het nummer net even wat heavier dan de openingstrack.

Een zwaluw maakt nog geen zomer, ‘Switchblade Alley’ is een heavy rock nummer dat met bijna 7 minuten op de klok veel te lang duurt. Een aardige gitaarsolo en verder is het zanger Kojvula die het nummer nog enigszins van inhoud voorziet en daarmee staande houdt. Nummers als ‘Revival’, ‘The Ritual’ (met knap duellerend gitaarspel) en ‘Liar’ spreken meer tot de verbeelding. Met name ‘Liar’ is een heerlijk up tempo heavy metal nummer dat doet verlangen naar die gouden jaren 80. De traditionele ballad ontbreekt natuurlijk niet, met ‘Long and Lonely Road’ wordt daarin voorzien zonder dat het nummer op welke wijze dan ook