In ’Funeral Verse’ is het drummer Kieran Tonks die de overhand heeft. Met een subtiele opbouw worden de vocalen van Gaz King subtiel gebracht. De overgang naar de clean vocals van Young voelt dan wat plots. Het is een grote contradictie die niet perse de schoonheidsprijs wint voor beste overgang op dit album, de opbouw naar mean daarentegen wordt dan weer grandioos uitgevoerd. Het is een vol nummer, wat je zeker een paar keer moet luisteren om alle aspecten goed mee te krijgen.

Het is tijd voor meer groove! ‘The Worst In Me’ brengt dat zeker. De breakdown is hard en toch weten ze ook hier de wisselwerking tussen de diverse vocalen en stijlen uiterst krachtig neer te zetten. De gevoelige kant van de band wordt belicht met ‘In Reflection’, de ballad belicht heel goed hoe sterk de inbreng van Young is op de clean vocals. Om het album uiteindelijk af te sluiten met ‘Bloodmoon’. Dit gebeurt geheel in de stijl van de band die we gewend zijn. De mooie dreigende intro wordt opgevolgd door een fijne dosis rauwe riffs en mean vocals. De overgangen en diverse stijlen worden zeer subtiel verwerkt binnen het geheel, en daarmee is het een prima afsluiter.

Our Hollow, Our Home brengt een zeer krachtig en divers album met ‘Hope & Hell’. Het is zeker een waardig afscheid. Een album waar fans nog even op voort kunnen, en een mooi voorbeeld voor anderen in het genre. Waar zij mogen terugkijken op een loopbaan van elf jaar en het voorbeeld geven hoe diverse stijlen te mixen in nummers. Daarnaast weten ze ook knap om te gaan met thematiek in diverse nummers. Verlies, hoop, mentale issues alles komt wel voorbij. Kortom ‘Hope & Hell’ mag niet ontbreken in de gemiddelde collectie van de metalcore fan!