Qua titel verdient dit werk niet de originaliteitsprijs en eerlijk gezegd, qua muzikaliteit ook niet. Wat in dit geval niet direct betekent dat het een slechte plaat is, integendeel. Probleem met dit soort occulte en orthodoxe black metal bands is vaak dat ze een beetje uit hetzelfde vaatje tappen. Juist vanwege die orthodoxiteit krijg je dan globaal dezelfde sound. Prettig bij deze Ausies is dat het gaspedaal niet de hele tijd ingetrapt wordt, waar collega’s nog wel eens last van kunnen hebben. Er is een lekkere mix tussen het betere gestofzuig met bijbehorend gebeuk en meer sferische passages met bezwerende gedragen zang. Her en der strooit gitarist D.A. met een lekkere lead of een smakelijke solo en daardoor onderscheidt deze band zich wel van het gros. Koppel dat aan een goede heldere transparante productie en je hebt een hele degelijke black metal plaat. Echt een topper in het genre of top 10 materiaal voor dit jaar is het net niet, maar voor de liefhebber is er zeker genoeg moois te ontdekken.