Van originaliteit hoeft Onslaught het niet te hebben want de sound op ‘Killing Peace’ en de navolgende albums ‘Sounds of Violence’ en ‘VI’ zijn gebaseerd op de typische Amerikaanse Bay Area sound. Maar wie verwacht dat een bestaande stijl opnieuw wordt uitgevonden zolang het lekker klinkt en de songs goed in elkaar zitten? Onslaught beheerst dat ‘kunstje’ heel goed. Per plaat worden de composities en de uitvoering ervan sterker en vetter en dat maakt deze nieuwe plaat ‘Generation Antichrist’ weer interessant. Eind 2019 gaf platenmaatschappij AFM Records al een voorproefje op dit album middels de single/clip ‘A Perfect Day to Die’ en dat klonk enorm veelbelovend. Maar Onslaught zou Onslaught niet zijn als er tussentijds geen bezettingswisselingen binnen de band hebben plaatsgevonden en dat is redelijk onverwacht want tijdens het vele touren, o.a. de lange jubileum tour van ‘The Force’, leek er enige stabiliteit binnen de band te zijn. Naast bandbaas Nige Rockett zelf, is van de laatst bekende line-up alleen bassist Jeff Williams nog in gelederen en dat betekent dat ook zanger Sy Keeler de band verlaten heeft, en een zanger wissel ligt meestal wel moeilijk bij de fans.

Met de clip van ‘Religiousuicide’ en de tweede (lees derde) vrijgegeven song ‘Bow down to the Clowns’ wordt meteen duidelijk dat Onslaught de stijgende lijn wederom heeft voort gezet en dat de zanger wissel eigenlijk geen invloed heeft. Sterker nog zanger David Garnett heeft veel raakvlakken met zijn voorganger en past wellicht door zijn net iets ruigere en venijnigere stem zelfs iets beter bij de huidige agressieve sound van Onslaught. In amper veertig minuten raast Onslaught zich door negen songs heen die stuk voor stuk heerlijk klinken, er zijn geen absolute uitschieters te benoemen op dit album, al is ondergetekende erg gecharmeerd van het eerder genoemde ‘Religiousuicide’. Elke song heeft een heerlijk hoog thrash gehalte met herkenbare riffs, dito soleerwerk maar het zijn vooral melodieën die blijven hangen.

Kortom…Onslaught prolongeert haar titel als beste Britse thrash-metal band en levert wederom een kwaliteitsplaat af zonder enige vernieuwing of andere poespas. Gewoon lekker thrashen, nog betere songs schrijven en het op een vette manier vastleggen.