‘Psychopaths of NOX’ begint dan ook meteen met een psychopatisch hoog tempo, om pas later af te zakken naar de mid-tempo die ik herken van hun vorige album ‘The Hidden Paths to Black Ecstacy’. Het nummer schippert wat tussen extreme snelheid en langzame, meer ontspannen stukken en eindigt als een mooi opzetje voor ‘Ravens of Terror’. Dit nummer is niet alleen een lekker doorrag nummer, maar is vooral erg sterk in de hoeveelheid kracht die de muziek uitstraalt. Een adrenaline-kick pur sang. De riffs zijn goed gekozen en vooral zanger Monkshood 333 met zijn bezeten halve sneer, halve schreeuw steelt hier de show. Man, wat een energie. Na een meedeinend middenstuk wordt de 5e versnelling opgezocht terwijl eroverheen gescandeerd wordt “Do you understand now?!”. De muzikale boodschap komt luid en duidelijk aan. ‘Eclipse of Gharassielh’ gaat op dezelfde voet verder. Soms snel, soms mid-tempo. Altijd meeslepend, en altijd vol energie. Bijna alsof de muziek kookt en borrelt. Een pruttelende ketel voor met Dragon Rouge-magie. Idem voor de ‘Black Stone of Satan’. Elk riffje is raak. ‘The blood of Thagirion’ begint langzaam maar komt al snel op stoom. ‘The Arrival of Noctifer’ is de vreemde eend in de bijt, want dit is een soort dark trance nummer. Apart. ‘Berzerks of OD’ en ‘Eve of Annihilation’ sluiten het album in stijl af.

Dit album moet je ondergaan. De band maakt relatief toegankelijk black metal met orthodox esoterische inslag. Belangrijkste is vooral dat dit album macht uitstraalt als een malle. Je voelt