Op zich een knap feit, aangezien alleen drummer Sterner nog een oorspronkelijk lid is. Ondertussen is de line-up wel aardig stabiel, alleen de bassist is gewisseld sinds het vorige album. Dit is nu Allan Lundholm, voor tijdens de metal pubquiz. Wat kunnen we verwachten op deze plaat? Tsja, de dingen die Necrophobic altijd al goed levert. Pakkende mee-neuribare melodieuze death metal met een scheutje black metal. Ik betrapte mezelf tijdens de eerste luisterbeurt op mee fluiten, dus toegankelijk is het zeker. Met ‘Aphelion’ krijgen we een rustig intro, waarna het typische drum en gitaargeluid op ‘Darkness Be My Guide’ de bovenhand voert. Het tempo is hoog, de gitaarrifss liggen simpel in het gehoor en de zang is zelfs nog verstaanbaar. Halverwege het nummer krijgen we wat meer slepend werk en wordt er een lekkere solo neergelegd. Baanbrekend is het zeker niet, maar de liefhebber weet precies wat hij in huis haalt. Als je na het lezen van voorgaande beschrijving denkt, dit spreekt me niet zo aan, dan kun je rustig deze plaat over slaan. Met ‘The Infernal Depths of Eternity’ krijgen we nog een mooi opgebouwd en wat meer slepend nummer na het geknuppel van de eerste 3 nummers. ‘Dawn of the Damned’ schuurt het dichtst tegen black metal aan, qua riffing en songstructuur. Hierna is het weer melodieus deathmetallen geblazen, tot met ‘The Return of a Long Lost Soul’ nog een wat meer midtempo track krijgen. Na uitsmijter ‘Devil`s Spawn Attack’ is het alweer uit met de pret. Met een dik half uur en een lekkere productie kan ik hier wel van