De theatrale sfeer komt duidelijk naar voren in ‘Crooked Man’ wat net zo goed een nummer van Avatar had kunnen zijn. De thematiek is duidelijk meer op horror gericht en de verhalende lijn wordt knap neergezet. Dit is zeker bijzonder en door de goede opbouw ook knap in elkaar gezet.

‘Survival Of The Sickest’ kent een energieke opening met een fijne opbouw. De nadruk komt meer te liggen op de mean vocals, en met name de snelle wisseling tussen clean en mean is indrukwekkend. Drummer Rizzy voert een strakke regie, binnen het rappe tempo. In de break gaat het tempo er weliswaar uit, maar dit geeft ruimte voor een rauwe gitaarsolo, gevolgd door wat fijne melodieuze invloeden.

De intro van ‘Haters’ is rap. Strakke drums en solerende gitaren maken indruk. Het geheel kent een lekker rammend tempo, dat live ongetwijfeld de pit doet ontvlammen. Het refrein geeft wel de ruimte om op adem te komen. Het is vooral een sterk wisselend nummer, waarbij wederom de enorme diversiteit in de vocalen van Harley Vendetta indruk maakt.

‘Ripper’ kent een rustig intro. Het melodieus en mooi met een goede opbouw. Tot het refrein is er een toffe balans tussen de mean en clean vocals. Het refrein is echter iets te braaf en hoopvol. Toch worden de tempowisselingen op zeer hoog niveau uitgevoerd, hiervoor alle bewondering want het is knap in diversiteit toch eenheid te bewaren.

Dan zal je denken blijft Mister Misery daar zo goed in, dit na bijna het gehele album geluisterd te hebben. Dan is daar ‘Dark Legacy’, de afsluiter van het album voelt na een rustige intro wat chaotisch aan. De vibe is raar, maar op een of andere manier ook wel tof. Dan een plotse rustige sfeer, wat een beetje als een dooddoener binnenkomt. Het is wel mooi en laat ruimte voor een krachtige opbouw, maar het verschil voelt voor het eerst op dit album als te divers. De contradicties zijn groot en volgen elkaar snel op. Al met al knap gedaan, maar een beetje rommelig. Gelukkig zijn het de vocalen die wederom indrukwekkend zijn en de boel overeind houden.

Mister Misery heeft met ‘Mister Misery’ een zeer vermakelijk en divers album weten neer te zetten. De horror invloeden en hardere stukken zijn daarbinnen het meest overtuigend en kenmerkend. Dat is overigens een kwestie van persoonlijke voorkeur. Voor hen die van melodie en mooie clean vocals houden is ook hier voldoende aandacht voor. Het is vooral de mix en de speelse stijl die ‘Mister Misery’ zeker de moeite waard maakt. 31 Oktober zijn ze te bewonderen in Patronaat, Haarlem.