Op haar eerste solo album worden haar inspiratiebronnen uit de ’80 s op uiterst professionele wijze gecoverd. Marta zorgt er persoonlijk voor dat de uit de tijd stammende nummers dat het genre nog gewoon hard rock heette en een band met een dame achter de microfoon nog een uitzondering was weer de aandacht krijgen die ze verdienen. Sterker nog, menigeen zal zijn of haar vinylkast weer op zijn kop zetten om dat oude spul weer tevoorschijn te toveren en al headbangend en meebrullend de buurt wakker te schudden. Want het moet gezegd, dit materiaal heeft de tand des tijds moeiteloos doorstaan en dat komt niet alleen door deze kwaliteitsuitvoeringen.

De uitvoeringen zijn namelijk zeer getrouw aan het origineel en vocaal ongelooflijk goed benaderd. Een verbluffende prestatie van Marta die gewoon echt alles kan zingen. Het knappe is dat je wederom tot de ontdekking komt dat bands als Acid, Blacklace, Malteze en Hellion super ondergewaardeerd zijn geweest en het doodzonde is dat zij nooit het echt grote publiek hebben bereikt. Wat een ongelooflijk vette nummers staan er dan ook op dit album. Met uitzondering van de Lee Aaron cover ‘Metal Queen’ is er ook niet gekozen voor de meest bekende nummers en dat is te prijzen. Nu heb ik zelf alle nummers wel in de originele uitvoering in de kast staan behalve het mij onbekende Santa maar wanneer je er niet mee bekend mocht zijn dan is dit echt een supervet aan te bevelen album.