Lucifer verblijdt ons op deze nieuwe worp wederom met vroege jaren zeventig rock die een mengelmoes biedt van Black Sabbath, Blue Oyster Cult, Heart en Coven voorzien van een lekker onheilspellend sfeertje. Dat sfeertje is wel belangrijk want de band zoekt het voornamelijk tekstueel vooral in het occulte.

‘Archangel of Death’ opent al lekker beklemmend maar toch vlot met een zompig retrogeluid maar het navolgende ‘Wild Hearses’ is meteen een heerlijke uppercut. Een nummer waar Black Sabbath van zou watertanden overigens. Het heeft dan ook dezelfde sinistere vibe waarmee de grootmeesters in de begindagen muzikale geschiedenis schreven. Dat kunstje wordt genoeglijk nog eens herhaald op bijvoorbeeld ‘Cold as a Tombstone’, ‘Nightmare’ en ‘Phobos’. Het is niet allemaal zwaar en onheilspellend want de super aanstekelijke refreinen in ‘Crucifix (I Burn for You)’, dat wel dat heerlijk beklemmende sfeertje heeft, ‘Bring me his Head’ en ‘Mausoleum’ bewijzen dat er zeker ook mogelijkheden voor radio airply zijn. Wat Lucifer bijzonder goed doet is de seventies vibe combineren met vlijmscherpe, creatieve gitaarhooks en gierende riffs die de nummers net even moderner en lekkerder doen klinken. De ritmesectie staat als een huis, elke klap op een drumvel is hoorbaar raak en alles valt samen met de lekker onheilspellende en soms wat lome vocalen van frontvrouwe Sadonis.