Op het label Transcending Obscurity zullen ze zich wel in hun handjes wrijven, want het is prima OSDM wat de klok slaat. Af en toe lekker rommelig, niet geniaal geproduceerd, maar wel lekker als altijd. Eigenlijk kun je alle referenties wel van stal halen, want ze hebben goed gekeken waar Abraham de mosterd haalt. Ik hou het zelf op een mix van Entombed, oude Death en een goede snuif Autopsy in de vijzel, en malen maar! Toch houden de heren er wel een soort eigen smoel op na, aangezien het tempo ook nog wel eens omlaag gaat en zo richting Asphyx of Hooded Menace neigt.

/ Despair of the Lost Self’, de opener is typisch zo`n nummer waarbij je bij elk riffje, versnellinkje of breakje wel denkt: Ja dit kan ik wel bij die en die plaatsen. Echte old school worship dus, maar het blijft wel boeien, zoals dit nummer wat dan weer lekker slepen en doomy zijn einde haalt. Het is vooral het nummer ‘My Head as a Tribute’ waarbij Live Burial (zelfs de bandnaam is een knipoog) zijn hoogste niveau haalt. Her en der een smakelijke lead/solo over het drumwerk heen en uw recensent is een blij man. Enige minpunt is het laatste nummer, dat zeker te lang is. De heren zijn toch al niet zo kort van stof, maar voor dit soort muziek is 11 minuten echt te lang. Verder: hou je van de oude school, geef deze plaat een digitale slinger!