Als liefhebber van old school death metal wordt je op zijn minst getriggerd wanneer je namen als Death en Massacre voorbij hoort komen. Aan de andere kant is er door de jaren heen zoveel in dit genre uitgebracht dat de eventuele meerwaarde van nieuwe albums een punt van discussie is. Met Rogga Johansson en originele Morgoth vocalist Marc Grewe is er in ieder geval een basis en de Zweedse drummer Jon Skäre maakt het drietal compleet.

Het album telt negen nummers en opent met ‘The Human Paradox’. Een sterk nummer dat zich voornamelijk in het midden tempo afspeelt. De tempowisselingen tijdens de refreinen zijn sterk en ook de vocalen kunnen mij wel bekoren. ‘Perdition’s End’ borduurt voort op het concept en is een wat trage death metal song met de nodige tempowisselingen. Met ‘The Surgical Undeadvors’ gaat het tempo wat omhoog en horen we invloeden van Death. Het nummer dat als single verscheen heeft alles wat je wil horen als liefhebber van OSDM.

‘Tar and Feathers’ is een snel nummer met Slayeresque trekjes. Het tragere middenstuk klinkt wat rommelig, maar dit wordt gecompenseerd door de overwegend snelle passages. Nummers als ‘Rapture Addict’, ‘A Flow So Greatly Macabre‘ en ‘Flesh Crawl Demise’ zijn een lekkere death metal beukers waarop niets af te dingen valt. Invloeden van Death, Massacre maar ook zeker Slayer zijn duidelijk waarneembaar.