Wie er achter KrvL zitten is nog duister, waar muzikaal al snel veel duidelijk wordt. De zes nummers, waarvan er drie al eerder verschenen zijn, houden het midden tussen de Belgische bands AmenRa en Wiegedood. Met een mix van lompe doom sludge tegen over de snelle en agressieve atmosferische black metal weet KrvL te imponeren en aantal fijne nummers te brengen.

Het album opent met het nummer ‘Calimero’ en dat is een traag en meeslepend nummer zoals we dat van grootmacht AmenRa kennen. De ijzige schreeuwen worden afgewisseld met lage grunts, het melodische gitaarspel is waarmee de band zich onderscheidt. De plotse tempoversnelling is een welkome wending. ‘Het gezang der nachtekraaien’ opent als een snel black metal nummer, het gitaarspel is hier wederom sterk en melodisch. Tempowisselingen volgen elkaar op om uiteindelijk in een oase van rust te belanden, het tempo loopt weer op en het nummer werkt toe naar sterk einde. ‘Zoete ellende’ is een puur black metal nummer met repetitieve melodische gitaarriffs en sterke tempowisselingen.

‘Arme zondaars’ opent met een traag doomstuk en gefluisterde teksten, dan plots is daar weer een wending en gaat het tempo weer flink omhoog, ijzige schreeuwen, beukende drums en steeds weer die melodie terwijl het overige geweld door raast , de doom keert terug en de cirkel is rond.