De stem van Gregory Lynn Hall heeft wel wat aan hoogte (en souplesse) ingeboet, hij zingt met wat harde klanken als een Phil Bardowell en Larry King (Soleil Moon), maar het zijn de kortere zanglijnen en de wat kleine thema’s, die hem redden. De opener en titeltrack kent veel Whitesnake invloeden en opent sterk. Joel Hoekstra heeft een fraaie spot in ‘I Will Be Stronger’. ‘Higher’ vervolgt lekker stevig en soepel. ‘I A Different World’ is mooi, maar verliest de spanning, ook de solo vind ik wat minder.

‘Another night, another fight’ opent met zweverige keyboards en barst los in een fraai thematische Purple-achtige song, waarbij Gregory Hall flink wat bij moet zetten om het geheel te overpoweren. ‘Phoenix’ is een heerlijke toe tapper, ‘Two Ships ‘ is een fraaie power ballad, ‘Losing Me’ kent harde zanglijnen, jammer van deze goede song. ‘Do Or Die’ is een typische DelVecchio knaller, die je op meer platen tegenkomt (o.a.Sunstorm, Edge of Forever, Hardline), lekkere track. Killing Kings heeft het beste voor het laatst bewaard, want de toppers ‘The Pain Of Yesterday‘ en ‘Ain’t No End In Sight’ (met een mooie verwijzing naar Red Dawn) laten zien wat zo’n bandje in huis kan hebben.

Mooie schijf, een groeier ook, zeker weten. Ik vind het speltechnische deel erg sterk, maar moet ook wennen aan de stem van de leadvocalist. Frontiers brengt veel muziek uit, veel bands zitten in hetzelfde muzikale én compositorische straatje en ook Killer Kings heeft daarvan wat te lijden. Da’s jammer, maar de liefhebbers en de verzamelaars van melodieuze hardrock hebben er een aanwinst bij.