Imminence - Turn The Light On | CD
Juliette Ruygrok | 26 april 2019
Nadat de Zweedse formatie Imminence in 2017 hun album ‘This Is Goodby’ uitbrachten ging het de band niet slecht af. Hun doel was te breken met hun post metalcore imago en mee te dingen met de grotere acts binnen het genre. Invloeden van nu metal en emo bleven duidelijk aanwezig. De band slaagde erin een succesvolle tournee neer te zetten, en nu anno 2019 kunnen we dan ook stellen dat de band niet langer een veelbelovende nieuwkomer genoemd kan worden, maar een heuse gevestigde naam die niet misstaat op een affiche. Met de komst van hun 3e album ‘Turn The Light On’ is dan ook tijd om de focus te leggen op innerlijke verrijking. De titel verwijst naar de duisternis in ons allen, en het licht wat daarop schijnt. Tekstueel gaat de band in ieder geval een stukje verder. We gaan mee op een persoonlijk verhaal. Muzikaal zijn ze verrassend zoals we van ze gewend zijn.
Het album wordt geopend met ‘Erase’. Het begint rustig. Zanger Eddie Berg laat al een klein beetje van zijn diversiteit doorschemeren, met een kleine uithaal. Muzikaal is het geluid mooi en vol. Toch trek hier snel een vergelijking naar 30 Seconds To Mars of Linkin Park. Alle vergelijkingen kunnen echter vrij snel het raam uit. In ‘Paralyzed’ zetten de mannen een stapje bij. Dit is toch wel beduidend harder. Met veel meer agressie in de vocalen. Het ramt lekker door. Het refrein is iets minder hard. De overgangen zijn fantastisch, en dit nummer belicht echt de diversiteit die de band aankan.
Ook ‘Room To Breathe’ is duidelijk meer van het stevige kaliber. Het gitaarspel van Harald Barrett is zwaarder, toch gaat de sterke melodieuze kant van de band niet verloren. Wederom laten ze ijzersterke overgangen horen. Peter Hanström op de drums speelt hier een uiterst belangrijke rol, en komt in de break lekker naar voren in een onderonsje met zanger Eddie Berg. Het tempo gaat wel uit het album met een nummer als ‘Infectious’ en wordt het toch meer pop vs. rock. De inbreng van mean vocals en krachtige uithalen doen hier niet veel aan veranderen. Het komt net niet van de grond. Wel grappig is de inbreng van de viool die ook bespeeld wordt Eddie Berg, die hier voor het eerst echt op de voorgrond komt.
Gelukkig komt de hardheid terug met ‘The Sickness’. Ijzersterk drumwerk, goede groovende gitaren, toffe en diverse vocalen, dit nummer heeft werkelijk alles. Toch weten de mannen ook
hier het mooie volle geluid en melodie te behouden. De break is stoer tof en opbouwend. Heerlijk nummer, hier mogen ze er zeker meer van maken! ‘Death Of You’ is dan weer een enorme contradictie met ‘The Sickness’. Het is rustig, mooi en gevoelig. Ook hier een stukje viool, wat toch leuk blijft om te vermelden, omdat het toch ook belicht hoe muzikaal deze mannen zijn.
Het album begint werkelijk als een soort van muzikale achtbaan, waarin je niet weet wat je kan verwachten als luisteraar. Wanneer we aangekomen zijn bij het achtste nummer ‘Scars’ gaat dit er een beetje uit. ‘Scars’ maar ook de opvolgende nummers ‘Disconnected’, ‘Wake Me Up’ en ‘Don’t Tell A Soul’ zijn alle prima nummers. Ze passen echter binnen de lijn der verwachting en lijken muzikaal de creativiteit te missen waar de heren het album mee openden. Ze zijn energiek, maar zoeken veel meer de rock kant op. Niks mis mee, laten we het fijne album vullers noemen.
Nee de afwijking en de shock is terug, wanneer ‘Lighthouse’ ingezet wordt. Deze zag je niet aankomen. Maar nog een keer rammen ze er werkelijk op los. Wat een heerlijke agressie en energie kan deze band toch hebben. Met wederom de viool in de break heeft ook dit nummer wat aparts. Dit gaat zelfs goed met rammende gitaren en agressieve vocalen. Het geheel een overtuigend stuk emotie die je zelfs als luisteraar voelt. Afgesloten wordt er nog maar eens met de gevoelige kant van de band. ‘Love & Grace’ bestaat uit een mooi vol geluid, het is een gevoelige symfonie maar blijft een ballad. Daarmee zijn de laatste twee nummers het compleet tegenovergestelde van elkaar, maar dat maakt Imminence misschien juist wel bijzonder.
Imminence is een bijzondere band, met vele gezichten. Dat is dit album wel weer duidelijk geworden. Met ‘Turn The Light On’ hebben ze wederom een album geproduceerd wat zeker de moeite waard is. Het is tof om te zien hoe deze band zich ontwikkeld, zowel muzikaal als tekstueel. ‘Turn The Light On’ is een stap verder ten opzichte van voorganger ‘This Is Goodby’, en belicht een totaalbeeld van waar deze mannen toe in staat zijn. Het is een absolute aanrader.
Tracklist
01.Erase
02. Paralyzed
03. Room To Breathe
04. Saturated Soul
05. Infectious
06. The Sickness
07. Death Of You
08. Scars
09. Disconnected
10. Wake Me Up
11. Don’t Tell A Soul
12. Lighthouse
13.Love & Grace
Rating: 80/100
Uitgever: Arising Empire
Website: Imminence