Sol Perez en Mateus Cantaleãno laten horen heel wat in hun mars te hebben en de solo’s spreken eigenlijk voor zich. ‘Unholy Battleground’ heeft een heerlijk rollende riff, uitstekende solo’s en had ik al gemeld dat die zanger geweldig is? Ongelofelijk, bij de eerste luisterbeurt zit ik al op het puntje van mijn stoel. ‘Nightbreed’ is een wat eenvoudiger en vooral meer catchy nummer qua refrein, maar ook hier geen commentaar van mijn zijde. Icon Of Sin heeft een stel goede muzikanten die zelfs een wat simpeler nummer tot een sprekende track kunnen brengen.

‘Virtual Empire’ is wellicht het sterkste nummer op dit album. Het nummer opent lekker up-tempo, wisselt goed in tempo’s en herbergt weer heerlijke solopartijen, dit nummer had wat mij betreft wel een aantal minuten langer mogen duren. ‘Pandemic Euphoria’, het acht minuten durende ‘Clouds Over Gotham’ of ‘Arcade Generation’, het zijn stuk voor stuk epische heavy metal songs. Het gaat ook gewoon maar door, er lijkt geen stoppen aan. Na het intro ‘Hagakure’ volgen nog drie geweldige tracks die geenszins onder doen voor de rest. Icon Of Sin trakteert de liefhebber op een dik uur aan heavy metal.

Icon Of Sin brengt een weergaloos debuut album dat direct is opgenomen in mijn jaarlijst van 2021. Natuurlijk wordt het geheel gedragen door de overweldigende vocalen van Raphael Mendes, maar ook muzikaal is deze plaat foutloos. Bedenk dat dit slechts de debuutplaat is en dat Mendes c.s. nog jaren voor zich hebben, geen idee waar dit zal eindigen, maar groots zal het worden. Icon Of Sin zet heavy metal weer op de kaart, en dan niet als bijgerecht… Vooralsnog verschijnt dit juweeltje alleen als CD, maar ik hoop dat hier snel een vinyl versie aan wordt toegevoegd.