Opvallende naam bij de nieuwe plaat ‘Saints and Sinners‘ is Mark Mangold, toetsenist, songschrijver bij Touch, American Tears en Drive She Said. Ook de vaste drummer, voormalig Macalpine, Driver- en Obsession drummer BJ Zampa, ontbreekt. De Zweedse sterdrummer Johan Koleberg (bekend van Therion, Hammerfall, Wolf en Zan Clan) is zijn vervanger.

Met de komst van Mangold klinken veel nieuwe songs ‘keyboard-driven’, leuke verrassing. Ook het aantal intro’s met mooi keyboardwerk is hoog, dat geeft de nummers wat meer diepte. Je hoort in ‘Razzle Dazzle’ ook een ‘Burn’ van Deep Purple. In ‘Road Warrior’, maar ook in de langste track van het nieuwe album ‘Mistress Of The Dark’ zitten veel Touch invloeden, de pompeuze band van Mangold uit het begin van de jaren ’80.

Ook Whitesnake is een inspiratiebron geweest voor de band: In ‘Take it all’, ‘Dreaming It All’ en het afsluitende ‘Angels Fallen‘ zitten behoorlijk wat thema’s van David Coverdale’s band en steevast zorgen de keyboards ook voor een tapijtje voor de geweldige solo’s van Jimi Bell. Zijn gedoseerde solo’s, zijn riffwerk, maar ook zijn wah-wah-solo o.m. in de fijne midpaced rocker ‘Taking’My Heart Back’ zijn smaakvol. Naast de Mangold en Whitesnake hints vallen de vlotte titelsong, met dikke keyboard lagen en veel meerstemmige zang (o.m. met Robin Beck, de vrouw van James) en de eerste single ‘House of The Lord’ met zijn galopperend thema en commercieel refrein op. De piano ballade ‘Avalanche’ is verder erg fraai, het doet me denken aan de soloplaat van James Christian ‘Rude Awakening’ uit 1992 en de hoogtijdagen van House of Lords. ‘Roll Like Thunder’ is een populaire beuker met Def Leppard-achtige shouts, thema’s en refreinen, leuke compositie.

Over ’Saints and Sinners’ zijn de meningen verdeeld, je leest het nu al op diverse fora. Ik deel de mening dat de eerste drie schijven een hoger niveau kennen, meer bandgevoel uitstralen, maar het waren andere tijden. House of Lords maakt al een tijdje dezelfde soort platen, men hanteert dezelfde aanpak en benut terugkerende muzikale paden. Ook de productie had nog meer open en diepte mogen hebben, er wordt hier en daar flink gecomprimeerd, dat heeft inbreuk op het totaalbeeld. Buiten deze aandachtspunten, dit is een fijne plaat met het nodige muzikale vuurwerk. Maar de impact van weleer…………….die komt niet meer terug.

James Christian en House of Lords zijn al een aantal malen in Nederland en België te zien en te horen geweest. Speeldata van deze band, gepland in februari 2023, zijn mede gericht op kleinere zalen in Europa. Aarschot (25-02) en Breda (26-02) gaan de band verwelkomen, ik ga zeker kijken!