Hierop is de band rond gitarist/bandleider Jason ook alweer toe aan de derde vocalist. Ditmaal mag Mary Zimmer vocaal zieltjes winnen en doet dat zeker niet onaardig. Mijn lichte voorkeur gaat nog steeds uit naar Heather maar die is inmiddels als mede componiste weer aan de band toegevoegd. Net als op voorgaand album is het allemaal technisch prima in orde. De tracks zijn mijn inziens alleen soms wat te vol gepropt zodat ze niet lekker blijven hangen. Productioneel klinkt het ook nogal vlak en dat helpt niet. Toch opent het album lekker met ‘The Final Theory’ en zijn de navolgende nummers echt wel in orde alleen is het tempo niet al te hoog. Met ‘Photo 51’ en ‘E Pur Si Muove’ gaat dat omhoog, klinkt het wat minder druk en gaat het niveau richting het debuut. Het afsluitende ‘Kong At The Gates’ klinkt wel supervet al is dat dan een Misfits cover.

Liefhebbers van melodieuze power metal die niet al te cheesy klinkt zijn bij Helion Prime wel aan het juiste adres en mogen deze band best eens een kans geven. Persoonlijk vind ik het debuut nog steeds hun beste effort maar dat mag de pret niet drukken. Feitelijk is er erg weinig mis mee maar overheerst bij mij het gevoel dat er meer in heeft gezeten.