nummer tot een instant klassieker. De stem van de fantastische zanger David White komt hier ook goed tot z’n recht. Het navolgende ‘Dead and gone’ heeft een wat lager en logger tempo, maar heeft ook weer een pakkend refrein.

‘Sun in my hand’ is het eerste rustpunt op het album, een geweldige powerballad, in de stijl van ‘Fade to Black’ van het al eerder (niet toevallig) genoemde Metallica. Hierna volgen twee heerlijk snelle nummers (‘Blood to be let’ en ‘In Black’) en de ballad ‘Shrine of apathy’. Laatstgenoemde is een eerbetoon aan alle vrienden die de band zijn ontvallen de afgelopen jaren. Een mooi gebaar, maar qua nummer een track die mij wat minder weet te pakken. Gelukkig wordt daarna het gaspedaal weer flink ingetrapt met ‘Devour’, het instrumentale ‘A fine red mist’ en het razendsnelle ‘The Gods divide‘ voordat het outro ‘Monument of ruin’ het album afsluit.

Wat opvalt is dat het album beschikt over een perfect geluid (op het vorige album was dat stukken minder). Verantwoordelijk hiervoor is producer Zeuss (o.a. Dee Snider, Overkill, Sanctuary en Queensryche) die de band zowel een vet als open geluid heeft meegegeven. Noemenswaardig is ook zeker de prachtige hoes van Travis Smith (o.a. Death, Iced Earth en Nevermore). De achtergrond van het ontwerp van deze hoes is te lezen in het interview met Kragen Lum.

Concluderend kan worden gesteld dat Heathen met ‘Empire of the blind’ zijn ‘Master of Puppets’ heeft uitgebracht. Wanneer je bedenkt dat alle nummers van de hand van Kragen Lum zijn, verdient dit een extra pluim. Het is ook echt een groeialbum (blijken dat niet altijd de beste te zijn?), dat in iedere platen-/cd-kast van een zichzelf respecterende Metalhead dan ook te vinden dient te zijn. Op YouTube zijn de nummers ‘The Blight’ en ‘Empire of the blind’ reeds te beluisteren. Het album is naast digitaal verkrijgbaar als CD en vinyl (bij de band zelf en het platenlabel Nuclear Blast zijn mooie versies te koop).