Het album opent met het nummer ‘I, Pallbearer’ dat met een rustig intro aanvangt. Het melodische gitaarwerk klinkt rockend, maar op eens opent de song zich en vol agressie en gaat het tempo flink omhoog. De melodische riff blijft door klinken tussen het snelle drumwerk en de brute vocalen. ‘Sing for the Damage We’ve Done’ kent eenzelfde start, een wending volgt na vrolijk gitaar gepingel in een uitbarsting met blastbeat en agressieve vocalen. De tempowisselingen blijven elkaar opvolgen en er ontwikkelt zich een meer dan interessant nummer. Met ‘Us Against December Skies’ ligt het drumwerk dieper in de mix en is de gitaar die wat melodramatisch gevoel geeft aan het nummer, J.J. krijst vol overgave en passie, de depressie is voelbaar en intens.

Net als het eerdere werk zijn de nummers van Harakiri for the Sky weer heerlijk lang en uitgesponnen. De tien nummers op deze plaat duren samen ruim 80 minuten en het is op zich knap om de lange nummers aantrekkelijk te houden. ‘I’m All About the Dusk’ is met 11 minuten het langste nummer op het album, een wat populair klinkend ritme met een meeslepende gitaarriff zijn de basis van het nummer en nemen je mee. Geen traditionele opbouw, Harakiri for the Sky volgt het eigen pad, is onvoorspelbaar en daarmee zorgend voor fijn luisterplezier. ‘Three Empty Words’ is een nummer dat uit de startblokken schiet om vervolgens weer te worden onderbroken met post-rock passages, de vocalen van J.J. zijn onverminderd smerig en klinken emotievol.