‘Meanwhile, Back in the Garage’ kennen werk in de stijl van Alcatrazz en voor het gave gitaarwerk kon Bonnet rekenen op Joe Stump en Howie Simon. De band boekt wat kleinere zalen en een korte reeks van concerten, tussen de wat ruimere tours met “der Michael”.

De derde plaat maakt nu wat toeren in mijn mediaspeler. Bonnet heeft niet zoveel volume meer en hij heeft zijn technieken wat aan moeten passen. In de studio komt hij er redelijk goed vanaf, hier en daar zijn wel wat “tuning en tweaking” nodig. Het songmateriaal van de plaat is sterk en voor de guitar-duties doet Bonnet deze keer een beroep op Jeff Loomis, Mike Tempesta en Roy Z, wat een knallers, deze spelers! Het harde en strakke drumwerk komt van Shane Galaas (o.a. Cosmosquad). Ook Don Airey, ooit Bonnet’s maatje in Rainbow, speelde een aantal keyboardpartijen in.

Het songmateriaal drijft natuurlijk wel op Bonnet’s antecedenten: ‘Imposter’ doet denken aan het Alcatrazz-werk met Vai en Danny Johnson, terwijl en ‘Brave New World ‘ (met ijzersterk gitaarwerk van Roy Z) wel wat van de latere Impelitterri wegheeft . ‘The Sky is Alive’, ‘Twelve Steps to Heaven’ zouden zo van de Alcatrazz-plaat met Yngwie Malmsteen kunnen komen. ‘It’s a Frickin’ Song’ klinkt als een revamped Rainbow. ‘Jester’ koppelt Rainbow aan Firewind, heavy! De slottrack ‘Suzy’ is een musical-ballad met een orkestpartij van Shota Nakama en Andre Teoli. Het luistert allemaal lekker weg, al zijn de productie en de mix wat dunnetjes en vlak, de muzikale prestaties zijn prima en Bonnet met zijn karakteristieke stem, tja, als je met je 74 jaren nog zo’n stoere plaat kunt maken, petje af!