Het tweede deel (Playing Dirty genaamd) van de box pakt de band op nét na de eerste world tour van de dames tot 1988. De periode markeert een gladdere sound, de Amerikaanse markt, de grootse platenmaatschappijen (o.a. Mercury) lonkte en Girschool was veel in het andere continent aan het toeren. Ook de eerste (en vele) line-up-wisselingen markeren deze periode. The Barmy Army, de fanatieke fans van de groep, haakte af en de pers was niet mild over de escapades van de band buiten het continent.

Het derde deel van The School Report (Still Not That Innocent) bedekt de ruimste tijdspanne. Na 1990 was het duidelijk dat Girlschool geen 24-uurs bezetting was voor de bandleden. Andere bezettingen en andere bandnamen werden gebruikt (o.a. She-Devils). Officieel werd er geen rustpauze ingelast, maar plaatwerk verscheen met ruimere pauzes en de band had moeite een stabiele line-up te behouden. Vanaf 1992 voerde de band haar eigen management. En heden ten dage is dat nu nog steeds. De band koos/kiest ervoor om de grote festivals en de leuke tours (met DIO, Motörhead, Heaven and Hell, bands met female voices (Vixen, Benedictum,o.a.)) mee te pikken, met de nodige successen. Met nummers van de gevarieerde plaat ‘Legacy’ (2008) eindigt deel drie.
Deel vier (I Told You So) bevat de singles, de fameuze “7 inch plaatjes, de B-kantjes uit de topperiode van de band, maar ook een tiental demo-opnames uit de actiefste tijd van de band (1978-2000). Da’s natuurlijk wel genieten voor de wat volwassener fans van de band, fans van de NWOBHM-periode en muziekfans, die de betekenis van de band willen doorgronden.

Ik geniet van deze compilatie, uitgebracht door Cherry Red/ HNE Records. De box bevat ook gesigneerde kaarten, mooie foto’s en prachtig passende woorden van genre-goeroe John Tucker. Ooit mocht ik de band in het nieuwe millennium zien met mederedacteuren (en fans van de band) Kees en Frans, prachtige avond was dat! Leuke contacten, ook na dat optreden, het komt allemaal weer terug na het beluisteren van deze fraaie compilatie!