Het is onbekend wie achter de band Gaerea zitten, het gezelschap weet zich vooralsnog in het duister te verschuilen. Dat duistere klinkt door in de muziek die het vijftal voortbrengt, wanneer we luisteren naar het openingsnummer ’To Ain’ begeven we ons in het donker. Het ruim 11 minuten durende nummer is zwartgallig en sleept zich in een laag tempo voort. De tempowisselingen zijn sterk, de vocalen zijn smerig en instrumentaal valt er volop te genieten van de sterke drums en het gitaarwerk. Het tweede nummer ’Null’ weet mij direct te pakken. Het nummer gaat als een razende van start met melodisch gitaarwerk, maar het zijn de vocalen die het voor mij doen. De vocalen zijn doordrongen met emotie, klinken intens en echt waar zelfs Nergal kippenvel van zou krijgen, dat alles in een wat theatraal nummer.

Gaerea dendert door en ook ‘Glare’ is zo’n nummer dat je direct bij de strot grijpt en nooit meer los laat. Wat een ongelofelijk intensiteit weet deze band in de nummers te brengen. ‘Conspiranoia’ opent in een lager tempo, maar eigenlijk maakt het niet uit welk tempo wordt gevoerd. Ook dit nummer heeft kop en staart en is meeslepend van begin tot eind, de muzikale kwaliteit openbaart zich met name in de langzamere stukken en is subliem. Soms komt de vergelijking met Behemoth ten tijde van het ’Satanist’ album op, maar dit is beter en echter. ‘Urge’ is met bijna 5 minuten het kortste nummer en Gaerea knalt er met deze track vanaf de start vol in, je wordt simpelweg overrompeld in pure passie. Het afsluitende ‘Mare’ is met ruim 15 minuten op de klok het langste nummer en ook hier geen verrassing…