De plaat start met ‘het rustieke, dromerige ‘Skywaving’, een gave compositie met gedubbelde zang. De start van dit nummer is het einde van de laatste track, een leuke zet, die ook op de vorige plaat te horen was. De titelsong volgt met een ritmisch mirakel als start, de track is lekker op tempo en ontpopt zich als een proggy beuker van formaat. ‘This House Of Winter’ lijkt op Alan Parsons, kalm van opzet met een hevig midden thema. De track maakt plaats voor het vette en complexe ‘The Solid State Orchestra‘, dat ritmisch en melodieus erg sterk is. ‘Evaporator‘ breekt de ban voor de liefhebbers van furieus rockwerk. Vertellend, dikke instrumentatie, mooi gedaan.  De track doet ook denken aan ‘Hyperventilate‘ van het debuutalbum. ‘Strange World‘ neemt ons mee in de zoektocht van Naino, dromerige thema’s met synths vol echo en effecten.  ‘Idiot Box‘ is wel weer groots, gitaar gedreven met waanzinnig riffwerk! ‘Absent Friends’ is een Pink Floyd achtige ballad met mooie zang, deze track sluit de eerste plaat af.

Het instrumentale ‘School‘ start de tweede schijf op, een heerlijk heavy werkstuk, gevolgd door ‘Propergander’,  een supertrack met staccato keyboards, duwende en stuwende refreinen en puik gitaarwerk van Mitchell. ‘Sign Of Life’ is dromerig met strijkers en waaierende keyboards. ‘Moral and Consequence‘ is het prijsnummer van de plaat: virtuositeit alom in een moddervet nummer, dat flink refereert aan Milliontown.  De track maakt plaats voor het epische, tweede deel van de titeltrack. De band plakt thema’s ingenieus aan elkaar en zorgt voor een furieus einde. ‘Starting Fires‘ is een progrock hoogstandje, mooi!

Wow…neo-prog in optima forma. Veel muziek in 85 minuten. Je wordt ook meegenomen in een topproductie.  Veel flarden van Marillion, Pallas, IQ, Rush jaren ’80, maar ook van Genesis, Camel, King Crimson en Alan Parsons komen voorbij. Frost levert een puike plaat af, die het met name in de prog – en symphoniclijsten erg goed zal doen.