Na een pakkend riffje opent ‘Forced To Be Free’ met pittige, ritmische thema’s! ‘Lifeline’ volgt in eenzelfde opzet, heerlijke stiltes en furieus geweld wisselen elkaar af met referenties aan Riverside, Seventh Wonder en Flower Kings. ‘This Hell We Know‘ kent een stuwend refrein met dubbele bassdrums en vette riffs, ook hier is de overgang naar stille passages met mooi pianospel en hoge zang aangrijpend! ‘The Fute That Came Too Soon’ vervolgt met Chris Squire- achtig baswerk in een mooie ballad mood, overgaand in een duwend refrein met drukke drumpatronen. ‘All We Did Was Hide‘  houdt de akoestische sfeer lang vast, maar duikt in de stevige lijnen van Porcupine Tree en Spock’s Beard om weer schitterend rustig terug te keren.

‘Hush’ is een  interlude met falsetto vocalen en opent voor ‘Remind Me To Forget You’, een heerlijke track, met zijn vlotte refrein en introverte, trage coupletten. ‘Flaws‘ is de langste track van de plaat. Dromerig van begin, een moddervet vervolg met meerstemmige zang en sterke thema’s en een kabbelend symfonisch coda, prijsnummer!  ‘Guide Me In Getting Lost’  volgt deze lijn, let op het sterke vocale werk in de metalen riffs. ‘Ghosts Of Summer Past‘ is toegankelijk met volle refreinen!  ‘Goodbye‘ opent met zang en een mooie pianobegeleiding, een interlude met gitaren en drukke ritmes leiden je weer naar het beginthema.

Wow! For All We Know heeft de muzikale koers niet aangepast en komt met het derde deel weer ijzersterk voor de dag. De plaat vraagt veel van de luisteraar, maar de liefhebber weet waar hij aan toe is. Een stevig luisteralbum, dat prettig opent, veel stromingen deelt in het middenstuk en geweldig afsluit. Voor de progrockers niet te versmaden! Hopelijk binnenkort live op het podium!