‘In The Absence Of Sun’ is op zichzelf al een mooie titel voor ieder scandinavisch thema, hoewel Englund hier vast weer een meer duister en emotioneel beladen thema in gedachten heeft, en dat blijkt ook uit de tekst. Muzikaal kent het nummer niet de sterkste ballad opbouw binnen het oeuvre van Evergrey. Het is zelfs een beetje rommelig bij tijd en wijlen. De zanglijnen zijn moeilijk, en dat hoor je terug, maar die maken het nummer dan wel weer tof. Met een duidelijk meer positieve insteek (tekstueel) is er gekozen voor nog een pre-release met een video van ‘Eternal Nocturnal’. Ook hier wordt er weer een lekker tempo gevoerd. Vanaf hier lijkt het album op te bouwen in kracht terwijl het tot dusver niet tegenviel. ‘Escape Of The Phoenix’ is de hardere versie van de kracht die Evergrey laat horen, met toffe overgangen, een dreigende soms vreemde vibe, maar juist ook wederom dat experimentele randje waarmee ze laten zien dat ze hardere en vreemde invloeden durven te brengen.

Met daarop volgend juist weer de contradictie maar oh zo sterke ‘You From You’. De intro met de de verhalende gitaar is misschien wel de mooiste van dit album. De sombere vibe waarin Englund misschien wel het allersterkst is. De opbouw, de overgangen alles klopt en daarmee is dit misschien wel het beste nummer van het album. Met stevige rock wordt dit album afgesloten. ‘Run’ lijkt een basic rocknummer te zijn, maar ook hier zijn de overgangen vandusdanig nievau dat we ons kunnen blijven verbazen over het sterke melodieuze werk. Evergrey sluit af met een mooi boodschap. Ren! Ren weg van de duisternis.

‘Escape Of The Phoenix’ is wederom een verrassend sterk album. Net als je denkt het kan niet beter, weet Evergrey zichzelf weer te overtreffen. De ingezette lijn doet in ieder geval verlangen naar de volgende albums, maar voor nu mogen we even smullen van deze topplaat!