Na de instrumentale opener ‘Ophiusa’ trapt Enthroned echt af met ‘Hosanna Satana’. Een nummer dat in een hoog tempo voorbij schiet met sterke blast beats, strakke breaks en smerige vocalen. De toon is gezet met een lekker refrein dat je meteen al meebrult “Hosanna Satana”, wat jammer is dat het nummer net iets meer dan 2 minuten duurt. Het vervolg van deze plaat klinkt anders, niet minder, maar anders. Het brute tempo van het eerste nummer verdwijnt als sneeuw voor de zon. Wat we daarvoor terug krijgen zijn doordachte songs met een bombastisch gehalte en met uitzondering van het nummer ‘Aghoria’ , dat mij geen moment weet te boeien, is het verder materiaal geweldig. Nummers als ‘Vapula Omega’, ‘Silent Redemption’ en vooral het nummer ‘Smoking Mirror’, met een sterke tempoversnelling, zijn simpelweg top.

Enthroned heeft met ‘Cold Black Suns’ een heerlijk en meeslepend album gebracht. Bruut en subtiel en voor fans van het eerder materiaal een blinde aanschaf.