Na eerder dit jaar de single ‘Нічний (The Nocturnal One)’ uit te brengen, krijgen we nu jaar wel de volledige plaat te horen, die met 4 lange tracks bijna drie kwartier klokt. En het is typisch Drudkh wat de klok slaat. Slepende, licht melancholische, naar post neigende, black metal met Oekraïense teksten. Dit is wat dit kwartet al 20 jaar doet en waarschijnlijk ook de rest van hun actieve carrière zal blijven doen. Wat knap is, want met zo`n zelfde inslag zou het wel eens saai kunnen worden. Niets is minder waar, de riffs en nummers die je toch naar je strot weten te grijpen, houden ook ‘All belong to the night’ interessant.

Wat interessant is om te vermelden is dat de plaat tekstueel zijn inspiratie haalt van Yakiv Savchenko, een poëet uit het begin van de 20e eeuw. Hij staat bekend om zijn anti-communistische (anti-Russische) denkbeelden en gedichten. Dit sentiment resoneert ook heden ten dage uiteraard bij de Oekraïense bevolking en dat geeft deze plaat net even dat extra zetje wat het nodig heeft om hem boven het maaiveld uit te laten steken. Het Drudkh maaiveld wel te verstaan, want eigenlijk zijn je verwachtingen wellicht te hoog en verwacht je een genre definiërende plaat. Dat is deze plaat zeker niet, daar is afsluiter ‘Till We Become The Haze’, te lang uitgespreid voor. Ik kan best wel wat opbouw hebben maar een intermezzo van bijna tien minuten zonder opbouw gaat ook mij te ver. En zo eindigt dit album net als Yakiv Savchenko, die in 1927 geëxecuteerd werd door Stalin, met een dieptepunt.