De plaat ramt er lekker in met het nummer ‘Hemlig Vrede’. Het doet me eigenlijk denken aan het oude Marduk. Toch wel heel anders dan dat ik had verwacht. De vele bandwisselingen door de jaren heen ga je toch wel terughoren in de sound van de band. Waar het eerste album (‘Den Svarte Skogen’) echt ranzig en obscuur klonk en ‘Djevens Evangelie’ zeer uitgebalanceerd en bijna toegankelijk klonk is het nieuwe album weer van een totaal andere orde. Het klinkt nu echt als een tweemans band, vrij kaal dus, en daarbij is de productie ook nog eens kraak helder, maar plat. Wederom een totaal andere sound dus. Is dat jammer? Ja en nee. Zoals elke release weet IS echt wel een kwalitatief goede plaat te maken, maar door het ontbreken van een eigen geluid is het best moeilijk een uitgesproken liefhebber te worden van deze band. ‘Doden Skal Ikke Vente’ (De Dood Zal Niet Wachten), is zeker een prima plaat geworden. Luister maar eens naar ‘Svarta Drommar’, ‘I De Dodens Oyne’ en ‘Ondskapelse’ en je begrijpt wat ik bedoel. Dit zijn gewoon hele goede black metal songs. Alleen vind ik bijna elke vorige release van de band beter, of misschien is dat niet het juiste woord: interessanter.

Het niveau in de black metal ligt verschrikkelijk hoog en er komen zo ontzettend veel goede albums uit dat je heden ten dagen echt met wat meer moet komen om er bovenuit te steken. Het nieuwe album van Dødsfall is prima, maar niet meer dan dat. Wellicht zijn jullie een andere mening toegedaan. Geef het zeker een kans zou ik zeggen.