Net als op de eerste twee albums, ‘Scars of Undying Grief’ uit 2011 en ‘The Condemnation’ uit 2016, voert melodieuze thrash de boventoon. Maar toch laat dit album wat nieuwe ontwikkelingen horen. Zo is de zang van Sean Maia gevarieerder dan ooit: van death grunts, naar melodieuze zang tot moderne metal melodieën. Dat laatste is een kwestie van smaak (die modern-metal invloeden hadden voor mij niet gehoeven), maar het zorgt in ieder geval voor een gevarieerd geluid.

Meest positieve van het album is toch wel het super strakke gitaargeluid: de riffs knallen uit de boxen (mogelijk heeft het spelen van gitarist Fabian Verweij bij Legion of the Damned hier ook wel aan bijgedragen). Luister maar eens naar het openingsnummer ‘Rise of The Sycophants’ en het titelnummer: pakkende riff, mooie gitaarsolo’s van Fabian en Menno! Genieten dus.

Het nummer ‘Wrecked’ valt op door de gastbijdrage van zangeres Vicky Psarakis (The Agonist). Het vette drumwerk van Arthur Stam mag hierbij ook niet onvermeld blijven. Het nummer wijkt wat af van de andere nummers op het album, maar daarmee wordt de aandacht wel vastgehouden, goede zet!

Beste nummers zijn voor mij ‘No Moral Dignity’ en ‘Destroyance’: alle registers worden opengetrokken en bij deze nummers kun je gewoon niet stil blijven zitten. Ik hoop dat deze