Dictated opent fel en agressief met het nummer ‘Hypso’ en wat onmiddellijk opvalt is dat in vergelijking met eerder werk het muzikaal completer klinkt. Het nummer heeft kop en staart en met name zanger Yorick Keijzer varieert sterk met zijn grunts van kort bijtend tot bruut en dan weer met pig squeal. ‘Thalasso’ kent meer tempowisselingen, en in de wat tragere stukken komt het gitaarwerk van Sonja en Jessica goed tot zijn recht en ook in dit nummer is het Yorick Keijzer die positief verrast met zijn vocalen die in verschillende passages doorspekt zijn met drama.

Het is vaak gezegd dat een band het definitieve geluid gevonden heeft bij het derde album en wat ondergetekende betreft is in het geval van ‘Phobos’ dik in orde. De nummers die op ‘Phobos’ voorbij denderen zijn bruut en subtiel en staan eigenlijk niet in verhouding met dat wat de band eerder heeft gebracht. Ook wanneer Dictated temporiseert met een nummers als ‘Taphe’, en het allemaal wat subtieler klinkt, met sterke breaks en goed geplaatste samples klinken de nummers overtuigend. Persoonlijke favorieten zijn ‘Apeiro’ of het brute up-tempo nummer ‘Eisoptro’ en het complete ‘Athaza Gora’, maar eigenlijk kent het album geen zwakke broeders.

Dictated brengt met ‘Phobos’ een sterk album, bruut, snel en agressief en bij tijd en wijlen subtiel. Een aanrader voor iedere death metal liefhebber.