‘Born to Perish’ opent met het titelnummer en dat is meteen een klap in je smoelwerk. Na het openende drumsalvo van nieuwkomer Randy Black (o.a. ex-Annihilator, ex-Primal Fear) thrashed men er lekker op los. Even lijkt het er op dat Destruction zichzelf opnieuw heeft uitgevonden want door het toevoegen van een tweede gitarist namens Damir Eskić, klinkt het geheel enorm fris en zijn de typische ‘zagende’ Destruction riffs in dit nummer ver naar de achtergrond gedrukt. Gelukkig keert de typische Destruction sound, bij de eveneens dikke thrashers ‘Inspired by Death’ en ‘Betrayal’, helemaal terug. Het is genieten geblazen van de inbreng van een tweede gitarist want het soleerwerk werkt aanstekelijk en maakt de sound van Destruction diverser en nog completer.

‘Rotten’, ‘Filthy Wealth’, ‘We breed Evil’ en ‘Ratcatcher’ sluiten precies aan bij pakweg de voorgaande twee á drie platen maar klinken net even iets vetter, gevarieerder en spannender dan de composities destijds. De (semi) ballad ‘Butchered for Life’ (Daar is de Butcher weer) brengt exact halverwege de plaat wat rust in de tent. Het gevaar van zo’n ballad is dat het door de luisteraar beleeft kan worden als rustpuntje maar zeker ook als vaart verminderend. Door de spannende songopbouw en knappe muzikale invulling is deze song een leuke schakel in het album maar mede door het uitgekauwde refreintje en de toch wat saaie vocalen is dit wel het enige minpuntje op dit vooralsnog sterke album.