De band rond Markus “Infernal” Kuschke heeft ten opzichte van het laatste album, ‘The Oath of an Iron Ritual’ (2016), maar één wijziging in de line up, drummer Marco Hontheim heeft het drumkrukje overgenomen van Tormentor en dat is goed voor de stabiliteit van Desaster dat verder al 20 jaar opereert met dezelfde manschappen. Na het intro opent het album echt met ‘Learn to Love the Void’. Het nummer zorgt voor een vliegende start met het lekkere hoge tempo, de lekkere en smerige vocalen Sataniac weten te imponeren en ook de drums van nieuweling Hont zijn sterk en goed verzorgd.

Met ‘Failing Trinity’ wordt de ingeslagen weg vastgehouden, een sterke thrash metal riff op een lekker tempo waarbij het tempo met regelmaat wisselt. Desaster komt met ‘Exile Is Imminent’ en titelnummer ‘Churches Without Saints’ wat subtieler voor de dag. Beide nummers zijn aanzienlijk trager en het gitaarwerk is melodieuzer. Het is Guido “Sataniac” Wissmann die in deze nummers de aandacht naar zich toetrekt en zijn vuiligheid vol intensiteit uitspuwt. Met ‘Hellputaf’ wordt er weer eens flink doorgehakt en ontstaat er iets van chaos, strakke drums en een wat op punk geïnspireerde riffs maken weer een aantrekkelijk nummer.

Bij ‘Sadistic Salvation’ ligt het tempo weer hoog, en ook ‘Armed Architects of Annihilation’ laat weinig ruimte voor subtiliteit en laten we eerlijk zijn, dit is wat we van Desaster verwachten.