Het doel van oprichter François-Thibaut Hordé was een album maken dat meer toegankelijker is dan voorganger ‘Æther’ en we kunnen eigenlijk direct wel vaststellen dat hij hierin is geslaagd. De rauwe agressie van de debuutplaat welke met name door de vocalen van Maxime Febvet tot volle wasdom kwam is op het nieuwe album wat genuanceerder. Bijna iedere song heeft clean vocals en daarnaast is de keybord een instrument dat rust brengt in de composities.

Opener ‘Soufre’ opent in ieder geval toegankelijk met keyboard tonen, clean vocals naast de brute vocalen van Maxime Febvet, halverwege gaat het tempo flink omhoog met blastbeats en agressieve vocalen om vervolgens weer kalm en melodisch te finishen. ‘Opprobre’ opent heerlijk snel en bruut om vervolgens in het tussenstuk tot rust te komen met saxofoon spel, een heerlijk nummer waarbij de wendingen indrukwekkend zijn en soms doen denken aan de black metal band Shining.

Ook het vervolg is indrukwekkend, zoals in het bijna 9 minuten durende ‘Abysses’ waar gebruik gemaakt wordt van de vocalen van Hélène Muesser, een bijzonder effect ontstaat wanneer de tere vocalen worden begeleid door een blastbeat, de brute vocalen van Maxime klinken in dit nummer intens en emotioneel. Hélène Muesser horen we verder in de nummers