Zo ook nu weer, want in 20 minuten krijgen we drie afwisselende nummers voorgeschoteld, die behalve een dosis agressie en rauwheid ook de nodige melodieuze passages kennen. Ondersteund door effectieve keyboard lijnen wordt er goede sfeer neergezet, zoals we wel vaker horen van dit type Canadese bands. Invloeden van Cult of Fire zijn ook niet van de lucht en dat is een goed teken. Als er versneld wordt zorgen de tremolo riffs in combinatie met ijzige screams voor de nodige duisternis. Als het dan allemaal ook precies gruizig genoeg uit de boxen komt schallen, heb ik weer een prima half uurtje beleefd.