Opener ‘Ora Pro Nobis’ mag dan een beetje mystiek openen met plechtige latijnse woorden en de bekende kerkelijke muzikale ondersteuning maar hakt er daarna meteen overheerlijk in. Met lekker vette riffs en dito drums die de bijzonder sterke vocalen van zangeres Steva ondersteunen wordt je meteen meegesleurd in de donkere krochten van de mythische, gothische onderwereld waarin de band zich het liefst begeeft.

Het verhaal over de mystieke godin Mater Larvarum vervolgt zijn weg middels het fraai, volgens klassieke symfonische metal wijze, opgebouwde ‘Nightfall’ naar het meeslepende ‘Hollow’ dat een radiovriendelijk karakter heeft maar tevens erg emotioneel wordt gebracht. Vanaf het catchy ‘The Coven’ dat uitnodigt tot live lekker meebrullen, komt de band echt op stoom en krijgen we meer mystiek en occulte arrangementen te horen. Dat is precies waar ze heel erg goed in zijn. Het creëren van songs met een griezelig occult sfeertje verpakt in heerlijk stevige symfonische metal. Invloeden van Type O Negative en Cradle Of Filth komen daarin wat meer aan bod. Zo zijn ‘Absolution’ met zijn The Vision Bleak achtige arrangement en vooral het geweldige, heerlijk occult klinkende ‘Moonless Night’ werkelijk fantastische nummers die voorzien zijn van pijporgels, groezelige riffs en vette drums. ‘Altar Of Bones’ mag ook zeker niet onvermeld blijven, wat een topnummer in al zijn facetten. Daarna wordt het tempo nog wat opgeschroefd met het snelle ‘Run’ waarna het epische titelnummer dit geweldige album afsluit.