Ik denk dat we wel kunnen stellen dat de titel van dit album wel een duidelijke referentie is naar de afgelopen 2 jaren, waarin wij als mensheid onszelf aardig geïsoleerd hebben van elkaar. Als je dan toch al niet met een grote glimlach naar het leven kijkt dan kan ik me voorstellen dat dit de perfecte inspiratie is voor een nieuwe plaat DSBM. Met debuutplaat ‘Melancholie’ legde ColdWorld een van de genre definiërende platen neer voor deze sound en met ‘Isolation’ wordt daar duidelijk op voortgeborduurd. In 45 minuten krijgen we 8 nummers voorgeschoteld die bol staan van de deprimerende en melancholische klanken, grotendeels instrumentaal en aangevuld met de schreeuw van Georg.

Na het intro ‘Leere’, laat ‘Soundtrack To Isolation’ horen wat centraal staat op deze plaat; sfeervolle soundscapes die meer tegen de postrock aan schurken dan black metal. Ik denk ook dat liefhebbers van dat genre met deze plaat ook zeker wat kunnen. Met ‘Walz’ volgt een wat meer uptempo nummer, wat daarna met ‘We are Doomed’ gecontrasteerd wordt met een traag meer doomy nummer met gedragen zang. Ambient niemendalletje ‘Five’ dient als brug naar de laatste drie tracks. ‘Wound’ is het meest black metal nummer wat op deze plaat staat, waarbij we wat duidelijke tremolo riffs horen. Let wel, dit is meer uitzondering dan regel! De ambient van ‘Isolation Stagnation’ had wat mij betreft weggelaten mogen worden, waarmee uitsmijter ‘Hymnus’ wel laat horen waar ColdWorld toe in staat is.