toppen, misschien omdat het in die tijd legendarisch was. Zoek geen ruzie met ICE-T, dat wordt wel weer duidelijk in ‘No Remorse’! Met teksten als “I wouldn’t piss on you”. Kan de gemiddelde luisteraar hier gewoon bang van worden. Het is zo’n nummer dat je afvraagt aan wie dit toch gericht is. Maar goed één ding is duidelijk, ICE-T is weer boos! Het is een verassende samenwerking met Amy Lee van Evanescence, en ook zeker niet de sterkste. Het is een enorme contradictie met ‘No Remorse’, waar hier de boodschap juist heel vriendelijk is. “Wacht niet met aardige dingen zeggen tot het te laat is”, het is over het algemeen aardig, maar als je het over jezelf wilt horen, is het misschien ook een stukje ego strelen. Juist daarom is het refrein en daarmee de boodschap niet al te overtuigend.

‘The Critical Beatdown’ brengt de boel weer terug op niveau. Het is een combinatie van stoere riffs met stoere raps. Het nummer kent een leuke break met rake klappen, zowel muzikaal als in de samples. ICE-T lijkt weer boos, en dat wil je niet! “Knockin on the front door”, voor een critical beatdown. Wederom vraag je, je af op wie toch. Want een verstandig persoon zou zijn spullen pakken, en verhuizen naar een stille berghut ergens ver ver weg….. ‘The Hate Is Real’ brengt toch nog een stukje politiek in het album. Het is minder tempo maar een beter onderwerp wat ons doet terug verlangen naar ‘Bloodlust’. Daarmee komt een einde aan ‘Carnivore’. In ieder geval voor diegene die niet de special edition hebben. Die wordt aangevuld met een demo versie van ‘6 In Tha Morning’ en twee live opnames van ‘No Lives Matter’ en ‘Black Hoodie’.

‘Carnivore’is leuk, maar want het is Body Count en die brengen altijd wel iets bijzonders. Maar ‘Carnivore’ komt zeker niet in de buurt van ‘Bloodlust’. Daarvoor mist het nummers zoals ‘Black Hoodie’, ‘No Lives Matter’ en ‘Civil War’. Het heeft simpelweg niet dezelfde ballen, en is daarmee een leuke aanvulling voor de fan van een random boze ICE-T maar niet meer dan dat.