De EP kent een viertal nummers en opent met ‘La Bestia’, een nummer met een Slayeresque gitaar intro dat vervolgens hard en snel vooruit schiet. Fijne tempowisselingen, sterke drums, lekker agressief gebrachte vocalen van Pieter Beemsterboer en een onmiskenbare Slayer invloed maken het nummer tot een fijne en herkenbare opener. Met het intro ’Internal Death’ gaat het tempo er wat uit, maar op het moment dat het gitaar duo de riff er in knallen schiet het nummer alsnog uit de startblokken. Een lekkere thrasher ontstaat waarbij een band als Kreator als voornaamste invloed gezien mag worden.

Titelnummer ‘Black Rabbit’ is een nummer met meer groove en speelt zich voornamelijk af in mid-tempo. Opvallend zijn weer de vocalen van Pieter, maar Black Rabbit in zijn geheel laat hier horen van meerdere markten thuis te zijn. Het up-tempo stuk naar het einde toe is even verrassend als noodzakelijk. Het afsluitende ‘A Path Profound’ is het laatste konijn uit de hoge hoed. Wederom een mid-tempo nummer met lekkere aversieve vocalen. Ook dit nummer heeft een lekkere groove, maar in tegenstelling tot de andere songs ontbreekt hier een knappe solo.

‘Warren of Necrosis’ is een verrassend sterk EPtje waar Black Rabbit zeker mee verder kan. Een band om in de gaten te houden.