Voorganger ‘Banished from Time’ vond ik eerst ook echt niet om aan te luisteren. Vooral de mastering op de digitale formaten waren echt verschrikkelijk. Totdat ik dit eens op LP te horen kreeg en binnen 2 luisterbeurten om was. Je hoort de rauwe emotie, haat en afschuw van de zang afdruipen, en de muziek vormt een compleet tapijt waar je jezelf helemaal in kunt rollen. Na een paar luisterbeurten merk je ineens dat je de typische “second wave” riffs mee zit te neuriën. Vreemde gewaarwording van muziek die niets moois heeft. 

Een ruim half uur verder ben je wellicht wat ontdaan en vraag je je af waar je nu naar hebt zitten luisteren, maar mijn hand gaat alweer naar de afspeelknop. De vervreemde verwrongen zang, de duistere sfeer en toch stiekem wel goede gitaarpartijen geven deze plaat een hypnotiserend tintje. Je belandt in een soort hogere sferen. Het is misschien even wennen of doorbijten, maar als je er eenmaal inzit dan is de beloning des te groter. Echte kunst.