Het lijkt zelfs wel alsof de productie weer een tikje teruggeschroefd is voor dit onbekende schepsel, dat vaak wazig op de hoes verschijnt. Misschien was het allemaal toch wat te mainstream geworden, hoewel je de beste man daar eigenlijk niet van kan betichten. Want de underground tapijtjes stofzuiger black metal is een begrip en je weet gewoon wat je gaat krijgen als je zo`n plaat opzet. Ik zeg wel plaat, maar dit komt het best tot zijn recht in het donker, met een bak whisky en 1 losse kaars aan. Dat deze plaat in de hoogzomer uitkomt is dan ook wel een misser wat mij betreft, want in de herfst en zeker in de winter is dit soort muziek een stuk beter op zijn plaats.

Over de muziek zelf kan ik eigenlijk wel kort zijn. Vond je de vorige platen van Black Cilice gaaf, dan vind je deze ook gaaf. De hypnotiserende riffs die verdwijnen in een doffe ruis die ondersteund wordt door razende blastbeats en een ijzige kreet is namelijk weinig veranderd. Waar de vorige plaat EP erg luid gitaargeluid had, ligt het hier weer wat dieper in de mix. Ik kan zelf ook niet echt over nummers spreken, want zo`n plaat luister ik toch vaak in zijn geheel. Qua algehele ervaring vond ik ‘Banished from Time’ wel beter, maar dat doet niets af aan de degelijkheid van deze uitgave.