Na een rustig akoestisch gitaarintro met wat huilende wind barst op ‘Where all light dies’ het geweld goed en wel los. Wat we vooraf verwachtten, komt dichtbij wat ik hier mag aanhoren. Beukende drums, met daarover heen herhalende riffs die her en der ondersteund worden door wat subtiele synths. De vrij typische rasperige vocalen doen het geheel laten denken aan Uada, maar ook aan de meer atmosferische broeders uit dit genre zoals Wolves in the Throne Room of Altar of Plagues. Halverwege gaat het gas eraf en sleept het geheel zich naar een rustig intermezzo, om daarna nog een keer aan te zetten. Handig aan deze plaat is dat tussen de 3 langere nummers wat niemendalletjes zitten, die wat mij betreft sowieso een stuk korter gekund hadden, of gewoon helemaal weggelaten. De nummers zelf zitten prima in elkaar en hoewel het wel sfeervol is voegt het voor uw recensent van dienst weinig toe. ‘Swallowed’ doet mij persoonlijk meer aan Wolves (ittr) denken, zonder gejat te klinken. Afsluiter ‘Sever the Golden Chain’ sleept zichzelf heel traag op gang, om nog 1x een uitbarsting te laten horen waarin alle duistere gedachten uitgestort worden over de wereld. Hier mag ook nog een band als Nachtmystium toegevoegd worden aan de inspiratielijst.

Het geheel klinkt precies geproduceerd genoeg en als de heren de volgende keer nu gewoon 4 of 5 nummers schrijven zonder de tussendoortjes, dan ga je in de richting van jaarlijst materiaal. Nu blijft het helaas steken op een ruime voldoende.