In tegenstelling tot de voorganger is deze plaat een stuk zwaarder, gruiziger en donkerder van opzet zoals goed te horen is op opener ‘Voices’ die je meteen bij de kladden pakt. Qua sound heeft Avatarium zijn eigen unieke geluid ontwikkeld en het is fijn om te horen dat deze ook nu meteen herkenbaar is. Het navolgende ‘Rubicon’ is een lekker vlotte opvolger en een nummer dat qua sfeer en avontuurlijk karakter prima op voorganger ‘Hurricanes ans Black Halo’s’ had gepast. Het biedt wel meteen een fraai contrast met opener ‘Voices’. Over contrasten gesproken; hierna krijgen we met ‘Lay Me Down’ meteen een psychedelische ballad voorgeschoteld. Voorzien van werkelijk fabuleuze vocalen, akoestische gitaarwerk en die verdomd fraaie keys ontstaat weer dat creepy sfeertje dat over het algemeen heerst over dit album. Fraaie, rustigere nummers treffen we nog aan met het heerlijk meeslepende titelnummer en het heel kalm voortkabbelende afsluitende ‘Stars They Move’. Verder hebben we stevig op Black Sabbath/Candlemass geschoeid materiaal als ‘Porcelain Skull’, ‘Great Beyond’ en het geweldige ‘Epitaph Of Heroes’. Rest het met rock’n roll doorspekte snelle ‘Shake That Demon’ wat een heerlijk contrast biedt met de stevige doom en gedragen ballads.

Avatarium slaagt er wederom in een schitterend doom metal album af te leveren. De band smelt de invloeden van Black Sabbath/Dio/Deep Purple/Uriah Heep weer moeiteloos in de Avatarium kookpan tot hun eigen unieke sound. Een krachtig en sfeervol geheel van slepend