Zo gaat het album van start met midtempo “Ha-Satan Dêofol”, waarbij het duo ons een mix voortzet van chaotische riffs en kwaadaardig, fluisterde zangpartijen. Ook de volgende songs zijn maar moeilijk te omschrijven, zo bevatten de songs schreeuwerige zangpartijen die worden afgewisseld met diverse stemmen die variëren van hoge vocalen tot krijsende screams. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het uptempo “Arrabal’s Dream” waarbij Laura Peasants van Kylesa de gastvocalen verzorgt. Ook nummers als het afwisselende “Drawing Down The Moon” en “The Horns Of The Devil Grow”, dat voorzien is van metal gerelateerde riffs, mogen genoemd worden. Verder valt het niet mee om de muziek te beschrijven van deze eigenzinnige band. Instrumentaal zijn de songs nog wel te begrijpen. Zo zijn de song veelal voorzien van felle, gruizige riffs en donderende drumpartijen. Het geheel wordt daarbij gemixt met de nodige noise en veelal krijsende, huilerige en boosaardige zangpartijen.

Arabrot heeft met deze release opnieuw een krachtig album weten af te leveren dat de fans van noise-rock en sludge metal zeker zal kunnen bekoren. Het album vergt echter meerdere luisterbeurten om in zijn geheel te kunnen doorgronden. Fans van het genre weten dan ook genoeg.