“Hope in Hell” is een nummer dat wat langzaam loskomt en meer demonische dreiging uit dan vurig geweld. Wel een lekker gitaarlijntje en scheurend sologeweld gemengd met doorstampende drums is het een aangename opener. “Eat Your Words” is meer een plezier partynummer wat ruig rockend uit de hoek komt zetten. Het is simpel, het heeft 1 goede riff, en voordat je het weet sta je onstuimig hard je hoofd mee te headbangen. “Through With You” leent lustig bij Deep Purple want elke keer krijg ik het idiote idee dat “Smoke on The Water” wordt ingezet. Het is een beetje een zeikerig zeurnummer, en niet de moeite waard. Snel door. “The Fight Is Never Won” is een serieus snelheidsduiveltje waarmee je prima hard heersend over de snelweg kan scheuren. Het refrein is wat minder meeslepend maar dat mag de pret niet verpesten. “Pay The Toll” rukt een blik rock-en-roll open en schuwt ook de karakteristieke cowbell niet om de boel op te leuken. Ondanks de korte duur worden we getrakteerd op een gigantisch solo.

 “Flying” heeft een behoorlijke Judas Priest personalia waarbij de stem van Steve ‘Lips’ Kudrow wel tot het uiterste wordt uitgeprobeerd. “Call of Duty” is een langzame doorploeger die niet helemaal weet te overtuigen. “Bad Ass Rock and Roll” doet wat het moet doen en doet dat goed. “Time Shows No Mercy” begint goed met een solo maar kabbelt dan kalm voorwaarts zonder een blijvende impressie te geven. “Mankind Machine” begint met dreigende staccato