Vijf jaar hebben we moeten wachten op een opvolger, iets dat op zich niet vreemd is in het progressieve genre, maar het schept wel verwachtingen. Die verwachting maakt Aenimus waar, de band weet verschillende stijlen te verweven in de muziek en smeedt dit tot een solide technisch geheel. De basis hier is death metal, maar als fan van bands als Dream Theater, Fallujah, Suicide Silence and Despised Icon weet de band meer te brengen. Daarnaast herbergt de band een aantal muzikanten die muzikaal weten te overtuigen.

Het album opent bruut en krachtig met het nummer ‘Before the Eons’, een technisch death metal nummer met de muzikale hoogstandjes die je kan en mag verwachten. Vocaal wordt er volop gevarieerd, van brute zware vocalen naar smerig schreeuwerige hoge geluiden, het geen het geheel ten goede komt. Ook de muzikale tussenstukken brengen de nodige variatie en souplesse in zowel gitaarwerk als basswerk. Bruut geweld is het dus allemaal niet en Aenimus trekt die lijn door. Nummers als bijvoorbeeld ‘Between Iron and Silver’ brengen rust en herbergen zelfs clean vocals, welke niet geheel onverdienstelijk gebracht worden. Aenimus brengt met opvolger ‘Dreamcatcher’ een technisch kwalitatief sterk album, een aanrader voor liefhebbers van het progressieve extreme metal genre.