Na een omineus intro en wat spookachtige gitaarriffs met wat ruis op de achtergrond begint ‘Succumb and Vanquish’ met een lekker dissonant loopje om 1,2 af te tikken en vol gas op te stomen. De riffs zijn hierbij leidend, en hoewel het een black metal band is, zijn er toch zekere death metal-achtige kenmerken te vinden in de muziek. Zo hebben de gitaren meer body dan normaliter bij black metal, en ook de vocals zitten in de lagere regionen. Ook ‘False Cleansing’ timmert stevig door volgens hetzelfde recept. Na de interlude ‘Haven in Blood’ volgen nog drie nummers. ‘Wretched Oaths Fall from Wicked Tongues’ is een heerlijk langzaam, slepend nummer met zoemende gitaren waarin de riff heerlijk op en neer blijft golven. ‘Paralysis Euphoria’ laat de death metal-kant het meest doorschijnen met wat staccato hakwerk. ‘Vermilion in Absentia’ rond het geheel in stijl af met nog even goed doorpompen met een aantal aanstekelijke riffjes.

Overig werk van Vrasubatlat is mij af en toe te chaotisch, noise-achtig of slecht geproduceerd, maar Adzalaan doet alles precies goed. Uitermate goed verteerbare black met een licht death-sausje. Voor de fans zeker een aanrader.