MILF MEMOIRES: Dynamo Club #2
Laat aangekomen bij Dynamo voor het ‘suprise’ optreden van Dutch Angel waarvan iedereen toch wel doorhad dat het Death Angel was. Ofniedân? Polsbandjes liggen klaar en de Milfjes denderen enthousiast naar binnen en struikelen direct over de halve Bay Area. Die spelen vandaag en op het fest tenslotte.
Een bijkomend euvel, voor ons, van het vroegere Dynamo Open Air is dat er zeer veel Bay Area bands aanwezig waren. En de meeste van die bands spelen ‘helaas’ nog steeds. Een gemiddelde hairband uit de 90s zou allang uit elkaar zijn maar neeee, zo goed als de hele Bay Area Trash scene wist het te overleven. En die besluiten zo ongeveer allemaal naar Dynamo te komen. De club en/of het fest. Zucht. Druk.
“Dutch Angel” crowdsurfing at Dynamo
Covid heeft ervoor gezorgd dat wij, de Milfjes, even alle metalavonturen achter ons konden laten. Lekker rustig. We zijn ook geen 20 meer. Veel van toen speelt weer en dat wil je toch zien. Zeker omdat je ze van ‘vroegûr’ kent en de entree daardoor voor ons tikje goedkoper is. Er zitten tenslotte verdomd goeie bandjes tussen met entertaining typjes. Dan weet je in ieder geval dat het geen boring avond wordt. Hoewel de conversatie tegenwoordig wel anders is. Relatieproblemen, kinderen, hypotheken en uiteraard bandproblemen. Maar die laatste gossip was er toen ook al haha. Vette shows, earpleasing herrie en briljante conversaties. Ja, dan staan deze twee Milfjes, ouder, doch still 90s rockchick at heart*, nog steeds te trappelen. Weliswaar met toegevoegde comfortable planning. Je denkt toch niet dat we nog in een tentje slapen hè? Respect voor diegene die dit wel aandurven. Neuh, we zijn op de leeftijd dat enige comfort essentieel is en daarnaast een tikje verwend. Dit jaar spenderen we weer eens in een camper (waar Tan ook in woont). Voor-covid, ja da’s een ding tegenwoordig, waren wij meestal in een hotel te vinden. Liefst waar de band ook zat. Dat leverde tenslotte weer contacten op voor volgende avonturen. We hebben het ooit één keer geprobeerd, in een tentje, toen wij met onze future-baby-fathers-to-be naar Dynamo Open Air gingen destijds. Laten het we het zo stellen. Never ever fucking EVER again!
*you will get this when you’re older
Ok, wederom terug naar Dynamo Club.
André Verhuisen, de godfather of Dynamo Open Air, laat zich ook nog even zien. Maar hij is weer snel weg. Tan wel nog even mee achterop de moped (any excuse to hold André is good) om een bandboodschap te doen. Tussen de oude en de nieuwe generatie Dynamo zit helaas enige wrijving. Botsende ego’s, miscommunicaties, vooroordelen, ervaringen en meningen. Genoeg voer voor spanning en bitterheid. Maar niemand zal ontkennen wat Dré destijds heeft neergezet ongekend was en daar plukken wij nog steeds de vruchten van
Na twee supertoffe optredens, waar Mark Osequeda zijn praten-tijdens-een-optreden-record ruimschoots verslaat en tevens Angel (voorheen Vara’s Vuurwerk) op het podium zet en uitlegt hoe zij The Real Dutch Angel is en de naamsverbastering uit haar hand komt, verzameld een groot deel van de bandleden zich bij de merch-area of rokend voor de zaal. Onze twee pogingen om backstage te gaan worden gedwarsboomd door een telkens enthousiast weerzien van mensen. Fuck. Nou ja, dan maar naar The Jack. Bij elkaar een bandlid of zes maakt aanstalten dus we hobbelen mee die kant op. De rest zien we morgen wel op Dynamo fest. Tip: Als je na een metaloptreden in Dynamo bandleden in het wild wil spotten, dan is Café The Jack je beste optie.