Herrie - Hal 25, Alkmaar - 21+22.11.2025
Juliette Ruygrok | Photography © Kick Verhaegen
In Hal 25 te Alkmaar is het weer tijd voor Herrie. Wie zin heeft in een potje oorverdovende riffs, harde grunts en andere oergeluiden, blastende drums en harde beats is dit “the place to be” op 21 en 22 november.
Wie niet bekend is met Hal 25, een kleine indruk. Verwacht hier nou geen gelikt en strak podium. Je komt binnen in een bijna huiselijke entree, zeer gemoedelijk en zonder meer het warmste gevoel wat je deze 2 dagen kan krijgen. Want Hal 25 is een HAL. Daarom is het wat frisjes. Bij de toiletten kan je ook schmink op je bakkes laten smeren, wat zorgt voor een aantal bijzondere creaties onder het publiek. De Hal kent 3 podia ‘De Hal’ en ‘De Bouwplaats’ en ergens verstopt in een hoekje achter een deur, de verrassing ‘De Garage’. Je vind her en der aparte kunstzinnige zaken; hamers aan iets wat uitsteekt aan het plafond, paspoppen op het dakje bij de achterdeur, zit hoekjes van bij elkaar geraapt meubilair, een enorme glas en loodwand in de hoek waar de merch wordt verkocht, kortom een sfeer locatie an zich! Maar nog veel belangrijker voor dit festival de podia. Deze zijn niet hoog en daarmee zeer toegankelijk, het oogt brak en geïmproviseerd. Hierdoor ben je als bezoeker, bijna onderdeel van het optreden. Onderdeel van de beleving, onderdeel van het feest, onderdeel van de HERRIE!
Herrie vrijdag 21/11/2025:
Spiral Static trapt deze editie af in de Hal. Jong talent weet een beukend portie Herrie te brengen. Vol energie wordt het publiek opgezocht. Het is death metal / deathgrind met ballen en diepe grunts. De merch bestaat uit stickers, handgemaakte patches en aanstekers. En de enthousiaste metalhead die deze vrijdagmiddag de Hal heeft gevonden is uiteraard welkom om na de energieke show, met de band te komen “chillen”. Warm is het namelijk nog niet in de Hal. Maar dat lijkt de bassiste niet te deren. Waar de rest van de band wild tekeer gaat om warm te blijven. Afwisselend , vermakelijk en zeker smakelijk op naar meer herrie.
Op de bouwplaats volgt Bot Mes al snel om hierin te voorzien. De bandleden van deze brutal hardcore/ punk formatie hebben het koud. Bijzonder genoeg zijn ze dan ook in korte broek gekleed. Zangeres Kim moshed voor het podium, ongetwijfeld om warm te worden. Ze brengt indrukwekkende klanken terwijl ook bassist Nangko het podium verruild voor de vloer. Nou ja podium hier op Herrie scheelt dat 50 cm, om de boel lekker toegankelijk te houden. Ondertussen lijken de bandleden op te warmen. Want zij brengen de rammende energie. Langzaam volgen er zo ook wat bangers voor het podium. Het is hard werken, want het grootste deel van het publiek lijkt vooralsnog wat bevroren. Terwijl de liefelijke klanken van zangeres Kim toch hartverwarmende boodschappen tegen Johan Derksen en Thierry bevatten.
Tussen de shows worden de lampen in de Hal recht gehangen op creatieve wijze. Hier geen luxe licht truss. Stokkie en wat parren, porren werkt ook.
Walls uit België is aan zet om de boel te verwarmen. Ondertussen loopt het wat voller in hal 25, en dat verdient deze hardcore formatie zeker. Dit heeft ballen. Het publiek kruipt dan ook dichter naar het podium, en dat niet alleen voor de warmte van de lampen. Samples, beukend tempo. Wordt dit dan toch die set die de Hal doet ontvlammen? ‘We All Suffer’ behoort tot het nieuwere werk van de band. Maar zorgt direct voor knappe dansbewegingen voor het podium. Tevens weet zanger Irfan met rappe teksten ook het tempo hoog te houden, waar de rest iets lijkt te vertragen. Zware gitaren en beats. Dit is een knappe diverse set! Walls weet de Hal in beweging te brengen en in de circle pit stijgt gelukkig de temperatuur. Zeker tof!
Tijd om even snel wat naar binnen te klappen. De bar heeft een prima assortiment, met zeer bijzondere biertjes. Onder het motto ananas is voor swingers, oordelen we verder niet over sommige bier keuzes. De snackmuur is ook deze editie weer aanwezig, de keuze is niet reuze maar volstaat.
Celestial Scourge uit Noorwegen, opent lekker agressief. Het is hun eerste show op Nederlandse bodem. De indrukwekkende vocalen van zanger Eirik Waadeland weten gelijk het nodige publiek naar voren te bewegen. (Deathmetal). Het rappe drumwerk van Kristoffer Lunden is in ieder geval moeilijk te volgen voor de bangers. De up tempo technical deathmetal slaat aan, en nu de metalmanen nog niet voorzien zijn van zweet en bier wappert alles lekker soepel rond. Met het rappe tempo ontvlamt de boel in ieder geval wel. Zanger Eirik vindt het hier “Cold as fuck”. Toch lijkt niet iedereen in de band die mening te delen, waar de gitarist shirt loos op het podium staat. De set en “Skål” wordt goed ontvangen. Met recht want Celestial Scourge zet een toffe show neer. Het is een warm welkom hier op Herrie! Ze zijn een absolute sfeer maker tot dusver. Tijdens het laatste nummer doet er nog een alien mee op het podium en in de pit. Een extra wat de band niet nodig leek te hebben, maar zeker een leuke toevoeging.
De zanger van Persecutor is tussen alle zwarte gewaden een bijzondere verschijning die in zijn rode outfit en met een jaren 80 befborstel, wel iets weg heeft van Freddy Mercury, maar dan met spierballen en zware gitaren. Deze thrashers, laten er geen gras over groeien. Stoere poses en een krachtig geluid, alles lijkt te kloppen. Het show element is in ieder geval hoog en het publiek komt graag dichterbij voor ‘4 More Beers’. Echt mee gezongen wordt er vervolgens niet, wat jammer is want de heren werken er hard genoeg voor. Het enthousiast gegooide plectrum had dan ook beter naar die ene fan inclusief vlag voor het podium kunnen gaan. In plaats van doelloos een plek te vinden op de koude betonnen vloer. Persecutor lijkt de pech te hebben na Celestial Scourge op te treden. Want het is zeker geen slechte show, waarbij de heren zelf in ieder geval zichtbaar genieten op het podium. Uiteindelijk weten ze met wat glad solo werk en een hoog oh ho gehalte toch de Hal mee te laten blèren. Wat de terechte gezellige vibe neerzet.
Foetal Juice uit Engeland, brengt stevige mannen op het podium. Rauw ongepolijst en agressief. Frontman Dez doet zijn best om wat beweging in de set vol violent grinding death metal te krijgen. Maar echt los komt het niet. De rest van de band oogt ook wat statisch en het geluid wat eentonig. Het is een golf van agressie die niet, op een enkele mosher na, iedereen lijkt te voelen. Maar gezamenlijk bier drinken, doet gestaag het publiek opwarmen voor de gemoedelijke frontman met woeste vocalen, wat resulteert in toch een rammend pitje tegen het einde van de show.
In de hal begint de ninja pit al voordat Gutrectomy de eerste noten aanslaat. Deze Duitse formatie is duidelijk in trek. Zeer wisselende tempo’s en de vocalen (pig squeels, grunts) van zanger Dennis Schuler zetten de sfeer. Deze bak herrie in de vorm van brutal deathcore, weet in ieder geval de Hal goed te vullen, ook al is het zeker niet het meest constante optreden. Maar de sfeerbeleving en het enthousiasme binnen deze agressieve geluidstsunami zijn in ieder geval aanwezig. Gabberbeats in de samples, zorgen voor tempo, waarna ook de versnelling op de gitaren en bas plaatsvindt. Er gebeurt van alles op muzikaal gebied, zolang het maar herrie is, en daarmee past Gutrectomy prima binnen het thema van dit festival.
Het Amerikaanse Narcotic Wasteland, brengt naast de ex-gitarist van Nile (frontman Dalles Tolar-Wade) ook een flinke bas met in ieder geval genoeg snaren. Los van deze feiten, is het drummer Joe Howard die zich al direct ontpopt als een heus blastbeest. En daarmee staat er dus een knap staaltje muziekkanten op het podium. Dit is vooral een technisch hoogtepunt voor de deathmetal fanaat, waarbij lekker gebangd kan worden. De inzet van ‘Babarian’ (laatste single), brengt toch de pit op gang. Het is een zeer gedegen optreden, één voor de old school fan. Het is vooral genieten. ‘Delerium Tremes’ activeert de jonge metalfans, en zo gebeurt er voor ieder wat wils binnen dit optreden, een gevarieerde set met zowel nieuw als oud werk. Ook komt er werk van Nile voorbij van ‘Annihilation of the Wicked’. Dat is toch wel episch hier op de bouwplaats. Narcotic Wasteland is de legende van deze avond.
Within Destruction uit Slovenië mag de avond afsluiten in de Hal. Eurodance beats worden rap aangevuld door rammende gitaren. Dit heeft wel energie. Een soort van Electric Callboy op testosteron. Frontman Rok Rupnik blijkt een heus podiumbeest. De energie is geweldig. De gitarist Howard Fang lijkt jong genoeg om op dit tijdstip niet wakker te mogen zijn, maar brengt leuke solo’s en ondersteunt op de clean vocals. De inzet van ‘Demon Child’ lijkt wat rust te brengen. Maar laat het aan zanger Rok om rappe versnellingen te brengen. De band brengt “hartjes”, en de liefde wordt terug gegeven door de jonge pitbeesten. Zo is er ook ruimte voor verbroedering, tussen alle herrie. De energie werkt in ieder geval aanstekelijk en zo ontstaat er een mooi afsluitend feestje.
De vrijdag van Herrie brengt voor ieder wat wils, vernieuwend, jong talent en oude legendes. De huiselijke sfeer, harde grunts, gillende gitaren, bloedende oren. De gezelligheid, het bier…..Doe mij morgen nog een rondje!
Herrie zaterdag 22/11/2025
Voor bij wie gister de trommelvliezen nog niet gescheurd waren, is het op tijd aftrappen in Alkmaar deze zaterdag, voor nog meer rammende gitaren, oorverdovende grunts, beukende beats en dus de herkansing op bloedende oren. Om 13:00 is het de eer aan Rectum Stretchers om op de Bouwplaats de eerste gitaren aan te slaan. Oorverdovende grunts, Jezus achter het drumstel. Dit vermakelijk zooitje uit Dordrecht, doet de stad eer aan met ‘Hoe dichter bij Dort, hoe mooier het wordt’. Serieuze topics hoef je niet te verwachten met nummers als; ‘Retirement Home Orgy’, ‘Beren’ en ‘Golden Shower Power’, maar de bouwplaats staat al vroeg gevuld met liefhebbers van goregrind en satire. Er gaat genoeg mis met de techniek (“fucking kut pedaal”), en zanger Elijha moet het zonder effecten doen. Maar rauw en ongepolijst past prima bij deze jonge feestbeesten, hoewel de bas van Mia overheerst. Het is niet de beste show van de Rectum Stretchers, maar zeker een bak “Herrie” om mee te beginnen.
In de Hal, is het Deadspeak die als eerste aftrappen. Deze old school deathmetal formatie weet direct al het nodige publiek te trekken. Het is tijd voor wat serieuze herrie. Gitarist/frontman Jasper Post brengt naast diepe gruntende vocalen ook de nodige solo’s op de gitaar. De vibe hangt er ontspannen bij, tijd om de nekspieren op te warmen. Bassis Lieuwe Kuik weet naast stoere poses ook de rappe versnellingen live te brengen. Het is niet lullen maar rammen, een gedegen death metal optreden en een goede aftrap. Wat veel beloofd voor de rest van de dag. Hal 25 vult zich ondertussen lekker, en de eerste crowsurfer is een feit! Goede intro’s toffe versnellingen. Deadspeak overtuigd in de Hal, met een strakke set, en het enthousiaste applaus is meer dan terecht.
De timer van de Combi Magnetron stond kennelijk niet helemaal goed afgesteld, want de gitaristen waren te laat. Maar plug and play, let’s go. Ping! De shirts gaan uit en de bivakmutsen op. Dat naast gitaargeweld er ook vega broodjes worden aangeboden door de band, is alleraardigst. Hiervoor staat er daadwerkelijk de gehele show een dame op het podium, die al dansend de broodjes opwarmt in je raad het al…de combimagnetron. Deze broodjes vliegen je letterlijk om de oren, op de brute teksten gebracht door de indrukwekkende strot van de frontvrouw. Dit grind, mincecore gezelschap heeft een duidelijke boodschap, en zijn gekomen om die met rammend geweld over te brengen. Deze uptempo smaakmaker weet de bouwplaats al snel vol te trekken met enthousiaste feestbeesten. Fuck Amsterdam, toeristen, de overheid, Albert Heijn, vrouwen moet je scharen! Duidelijke statements, die hun weg vinden in de ontvlamde moshpit. Combi Magnetron bepaald de sfeer! Dit is rauw ongepolijst en goed!
Man as Plague is vervolgens aan zet in de Hal, deze death metal/ deathcore/ hardcore formatie wint er geen doekjes om. Uptempo en krachtig betreedt men het podium. Frontman Tim Koole zoekt actief het publiek op en toont naast knappe grunts ook imposante bewegingen / poses op het podium. Je moet tenslotte wel warm blijven. Het kost wat moeite om het toegestroomde publiek hiervan te overtuigen, maar na wat aanmoedigen wil het circle pitje toch gestaag opstarten, nadat hij hier zelf aan deel neemt. Het gastoptreden van de zanger Perry bekend van Twice the Same, wat een random collega van Tim blijkt te zijn, blaast de show extra energie in. Deze samenwerking is wel één van de highlights van dit optreden. Hierna gaat de Hal mee in de vibe van de band en weet men de energie vast te houden. Man As Plague sluit af met krachtige energie die ook het publiek voelt.
Herrie van een heel ander kaliber is Priest Crippler. Deze Britse nonsensical grinders brengen de nodige chaos naar de Bouwplaats. Wie de samenhang binnen de nummers probeert te ontdekken, moet aandachtig luisteren. De nummers zijn kort en bondig, van deze nieuwkomer op Herrie. De drummer is één van de meest enthousiaste mensen ooit achter een drumstel, en dat moet ook met dit rammende geweld. Het is hard, harder, hardst en weet mening metalhead te bekoren, althans hen die voor echte “herrie” zijn gekomen. En dat is gelukkig het merendeel.
Corprocephalic Mutation uit Engeland weet met hun mix van slam / brutal death metal de Hal echt te vullen. Imposante pig squils en stoere riffs, indrukwekkend blasten. Het publiek vreet ze op. Het is een afwisselende set, waarbij de pitbeesten zo nu en dan ook op adem kunnen komen. Het is knap hoe de diverse tempowisselingen werken op het podium. Indrukwekkende hoe frontman Kyle Jordan de gehele show duistere grunts weet te brengen. Sterke baslijnen van bassist Joe Whitehurst, brengen deze mannen naar het hoogste niveau. Met recht een publieksfavoriet. Zeer strakke set, met een rammende pit als gevolg. Dit gaat echt los! Herrie is aan!
Het Franse Solar Eruption moet het vandaag doen zonder drummer (want die is uit de band gestapt), dus applaus voor de drumcomputer. De heren dragen matchende jasjes, hierin een plus voor de eenheid. Stoere riffs, met gladde solo’s onderstrepen technical deathcore optreden. De liefde voor ons land is groot, en het toegestroomde publiek lijkt dit te waarderen. Technisch zetten ze echt wel wat neer, maar de drumversnellingen hadden echt een epische toevoeging live geweest. Hierdoor blijft het wel wat statisch en zo ook het publiek, ondanks de indrukwekkende vocalen van zanger Hunter, en de technische tempowisselingen die de rest van de bandleden weten te brengen.
Necrotic Gorebeast uit Canada, doet zijn eerste tour hier en de mannen hebben het erg naar hun zin. Deze death formatie heeft ballen en speelt fucking strak. Met recht dat het publiek dan ook lekker los gaat. Het is een energieke podium verschijning. Drummer Jean-Philippe Bouchard brengt een heerlijk stukje blasten, en gitarist Michael Chamberland vult dit perfect aan. Zanger Jonathan Mayer is een echt podiumbeest. Dit werkt en is fucking episch. Zeer tof optreden met de juiste vibe die overslaat op de Hal. Lekkere bak herrie en volop rammen geblazen, met strakke tempowisselingen onder leiding van een uitstekende drummer. Fotografen gaan tot het uiterste om dit vast te leggen en klimmen zelfs boven de omheining uit. Deze moet je meemaken! Dit is toch wel een hoogtepuntje van deze Herrie zaterdag. De hele tent wordt vervolgens wel gerocknrolld. Door de inzet van Rick Astley na de show, maar de sfeer is lyrisch en iedereen danst en zingt mee.
Het Oostenrijkse Spire of Lazarus komt rustig en vol concentratie op, om vervolg vol overgave los te gaan in blastende beukende beats. Zanger Niko Apostolakis doet menig metal hart smelten met zijn diversiteit op de vocalen, en spierballen die even groots zijn als zijn diepe grunts. Gitarist Julius Kössler brengt naast strakke solo’s ook mooie poses. Deze band mag er zijn, in technische aspecten en podium verschijning. Serieuze technical deathcore, die niet direct overslaat op het publiek. Dat is jammer, want muzikaal gebeurt er veel en staat er echt wel een stukje kwaliteit op het podium. De bassist Thomas Feanis niet te vergeten, met knap solo werk is het totaal geluid helemaal af. Dat overbrengen verdient het respect van het publiek, en naar mate de show vordert is dit ook zeker aanwezig. Het eindoordeel blijft; beuker van een band, technisch, maar helaas weinig ziel waardoor de sfeer niet echt loskomt.
Disavowed trekt de Hal lekker vol voor een portie brutal deathmetal. Rammende agressie en een mooi vol geluid, doet de pit direct ontvlammen. “Vet” zoals frontman Robbe Kok het noemt. En dat is het ook! De sfeer hangt er lekker bij, en de eerste stagedivers doen zich aan. Niet heel dapper, want het podium is laag en toegankelijk. Maar het inspireert Robbe om mee te doen en al gruntend door de Hal gedragen te worden, dit is indrukwekkend genoeg en vormt ook een groot deel van de show. Publieksparticipatie nu al een plus! En wanneer de band het leuk heeft, hebben de metalheads dat ook. Luchador maskers, rondvliegend bier en zweet. Beste pit van het weekend gaat in ieder geval naar Disavowed. Muzikaal een beukende set, indrukwekkend drumwerk, zeer hoog tempo. Deze show heeft het allemaal!
Secondhand Saints uit België zijn een podium vullend gezelschap met maar liefst 2 frontmannen. Voor de afwisseling een band met ook een clean vocal. Metalcore is echt wel iets heel anders vergeleken met de eerder gebrachte herrie, maar dat is ook de charme van dit festival. De band oogt wat netjes, en zet ook een nette show neer. De wisselwerking tussen beide zangers Jelle en Laszlo is prima, zo ook de diversiteit binnen de nummers. Echter voor het Herrie publiek is dit allicht wat soft. De mean vocals overtuigen naast de energieke bassist Pepijn, dusdanig dat er toch een bescheiden pitje ontstaat. In de geluidsopname die meeloopt schuilt een flinke bas, wat naast een toevoeging in het bombastisch effect ook zorgt dat je ingewanden een behoorlijke opdonder krijgen. Het publiek mag het voelen (letterlijk). De bandleden genieten zichtbaar, en ondanks dat dit een andere toevoeging binnen het programma is, trekt de bouwplaats aardig vol. Terecht ook want de wisselwerking en de dynamiek tussen de bandleden is best indrukwekkend. Leuke gevarieerde set die bewijst dat er niks mis is met metalcore, want ook hier wordt volop genoten. Vermakelijke dansbare beats zorgen voor verbroedering voor het podium en een links, rechts springsessie die passend is bij een optreden van de snollebollekes. De sfeer onder het publiek neemt in ieder geval toe, naar mate de set vordert. De pit raakt echt op dreef tijdens de cover van NENA & Kim Wilde ‘Anyplace Anywhere Anytime’. We kunnen lang lullen, maar het is al met al een leuk feestje.
Met ‘Sandstorm’ van Darude wordt Raised by Owls ingeluid, om keihard over te gaan een beukende golf van agressie. “Satan himself” is een vertoning in een roze pak die op het podium mag rondzwaaien met wat dildo’s, een visuele bijdrage die het serieuze niveau van dit Brits gezelschap toelicht. Al snel dondert hij ook van het podium af, wat nog maar eens een visuele omschrijving is van hetgeen wat hier plaatsvindt in de vorm van muzikale chaos. Er gebeurt in ieder geval genoeg. Zo ook op muzikaal vlak in de vorm van death/grindcore. “We play awful music for awful people” aldus zanger Sam Strachan. Welja een glitterjas en een gameshow, grindcore karaoke. Niets is te gek. Het is een metalrollercoaster, met een band die hem zeker ook weet te raken! De danswedstrijd veroorzaakt een pit die de omheining doet verschuiven. Herrie voelt hem hoor!
Harde riffs, rammende beats, reflectie hesjes. Pintglass betreedt de bouwplaats als een heuse ploeg werklui. Hoe passend! Dit beloofd ook weer een zooitje herrie van het Britse gezelschap. Deze werklui blijken echter geen bouwers maar slopers! Bombastisch groove, beukende riffs, rappe vocalen, harde grunts. Het is rammen geblazen met gutpunching geezacore. Armen zwaaien rond als sloopkogels in de pit. Drum ‘n bass, en grunts, hè ho let’s go! Het is een lekker gevarieerd feestje, waarbij de bouwplaats wordt teruggebracht naar een gesloopte ruïne! Knappe en passende afsluiter van dit podium.
Gutteral Slug heeft de eer om de Hal af te sluiten. Rammende Slam/ brutal death metal/ metalcore uit Denemarken. Dit beloofd wat! De heren imponeren met tering strak geluid, zo’n beetje het beste van het hele weekend. Frontman Alexander Kristensen overtuigt met zeer diverse grunts. De groovende riffs en baslijnen komen goed door. Het is een energiek geheel, onder leiding van toffe blastende drums van drummer Lasse Kristensen. Een afsluiter om van te smullen en dat gebeurt dan ook hier op Herrie. Zeer overtuigend en een harde bak herrie. Fucking en vet en muzikaal wel de show van de dag, zo niet het weekend. Gutteral Slug brengt Herrie in hogere sferen.
Goed nu zal de oplettende lezer denken, ik mis dat derde podium De Garage. Hier kon je na al het gitaargeweld nog even bijkomen met Klakmatrak. Gedurende de afgelopen twee dagen kon je hier een dansje wagen op geheel andere muziekstijlen, met acts als Theus, DJ Duinpan, Bliep en Bloep, Nederlandse Cultuur koek en Grotty Scummerz. Het aantal BPM per minuut stond hier menig moment centraal, echt een andere wereld, in een spannend hoekje, maar zeker herrie!
Al met al weer een fantastische twee daagse om op terug te kijken. Stinkend naar frituur en bier. Onder de blauwe plekken van de moshpits, met bloedende oren. Hoe je ook naar huis gaat, het is in ieder geval met een voldaan gevoel. Want herrie, wat een herrie is gezelligheid, verbroedering en een feest van herkenning. Tot de volgende!!!!