Dynamo Metalfest zaterdag - IJssportcentrum Eindhoven – 17.08.2024
Alex Thrasher & Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
Na een avondprogramma ‘Black Friday’ start op zaterdag het volledige programma van Dynamo Metalfest. Geen wachtrijen bij de ingang van het IJssportcentrum, dus de entree verloopt lekker soepel. Wat wel opvalt, is dat bij de start van het festival het nog erg rustig is qua aantallen bezoekers.
Op de Kink Distortion Stage mag Cellarpigs het spits afbijten. Deze Nederlandse band is de winnaar van de Band Battle (gehouden op 30 maart) en knalt er gelijk stevig op los. Een potje technische thrash staat op het programma en dat maakt indruk! De band zegt zelf beïnvloed te zijn door Annihilator en Gojira, maar wat mij betreft kan Sacred Reich aan dit rijtje worden toegevoegd: prima zang, veel aandacht voor songopbouw en heerlijk mid-tempo stukken om te kunnen headbangen. Deze jonge band heeft alleen nog maar een EP in eigen beheer uitgebracht, ‘Murder in the Front Row’, en die wordt dan ook gespeeld. Recent heeft de band ook een nieuwe single uitgebracht getiteld ‘Gates of Hell’ en daarop hoor je dat de band een enorme groei heeft doorgemaakt. Eind van de maand volgt ook nog een tweede single ‘Nightmare of the Day’ en beide nummers worden waarschijnlijk als een 7-inch uitgebracht. Deze nummers worden uiteraard vandaag dan ook live gespeeld en dat smaakt naar meer. Van deze band gaan we zeker meer horen in de toekomst. Beste openingsband in jaren in ieder geval!
Er was een tijd dat power metal iets was dat vooral populair was bij onze oosterburen, tegenwoordig is de groep liefhebbers in Nederland groeiende en komen we bands als Warkings tegen op de LoudNoise feestjes. Warkings bestaat sinds 2018 en de band bracht vier albums uit. De teksten gaan vooral over krijgers en oorlog, voorafgaand aan het optreden vindt er vanzelfsprekend een verkleedpartij plaats. Warkings opent met ‘The Last Battle’, een wat soepsappig nummer met sterk vocalen van The Tribune, die we tevens kennen van de Oostenrijkse band Serenity. Met ‘Maximus’ en ‘Spartacus’ komt er meer verhaal in het geheel en laat The Tribune zich horen waarbij lachwekkende momenten voorbij komen. Zo wordt een jonge dame (shield-maiden) in een “giant cockring” (binnenband van een vrachtwagen) aan het crowdsurfen gestuurd en wordt een heel jonge man als beschermer van heavy metal voorgesteld, ‘Fight’ is het nummer dat volgt. Zo nu en dan komt er vocale ondersteuning van Morgana Le Fay, die met haar harsh vocalen wat variatie brengt verder is het eigenlijk weinig originele eenheidskoek. Vervelend is wel het onterechte gezeur over het vroege aanvangstijdstip, Warkings ontstijgt de middelmaat niet.
Nakkeknaekker (nekbreker) is een death metal band uit het Deense Silkeborg ontstaan in 2020. De band bestaat uit een vijftal mannen met een gemiddelde leeftijd van nog geen 20 jaar, die zich uiterst energiek over het podium bewegen. De discografie van de mannen telt twee demo’s, maar daar kan wel eens snel verandering in kunnen komen. De jonge band toont zich vaardig en energiek in Eindhoven en zet zich met optredens op Pitfest en nu Dynamo Metalfest razendsnel op de metalkaart. Het zal, naar mijn mening, niet lang duren voordat een label de band oppakt. Zeer vermakelijk en een band om in de gate te houden.
Het is 14:00 en al tijd voor Flotsam and Jetsam op de mainstage. De power / thrash metal band uit Phoenix, Arizona is actief sinds 1984 en is sinds het debuut uit 1986, ‘Doomsday for the Deceiver’, niet meer weg te denken uit de metal scene. Volgende maand (13/9) verschijnt met ‘I Am the Weapon’ het vijftiende studio album en ook deze plaat is er weer één voor de jaarlijstjes. Vroeg op de dag of niet, Flotsam and Jetsam trapt af met de klassieker ‘Hammerhead’ en de sfeer zit er meteen in. Meer oudjes volgen in de vorm van ‘Dreams of Death’ en ‘I Live You Die’ voordat we met ‘Iron Maiden’, een favoriet van zanger Eric A.K., in deze eeuw belanden. Opmerkelijk zijn de vocale prestaties van de 59 jarige zanger, die door de jaren heen eigenlijk alleen maar beter lijkt te worden. Het sterke ‘Brace For Impact’ van het laatste album ‘Blood In The Water volgt, waarna we met ‘Primal’ worden getrakteerd op een single van het nog te verschijnen album. Flotsam and Jetsam sluit af met de kraker ‘No Place for Disgrace’ en daarmee kunnen terugkijken op één van de hoogtepunten van de dag.
Na de heerlijke melo-thrash van Flotsam and Jetsam is het even schakelen naar Distant op het kleine podium. Deze Nederlandse deathcore band vervangt Monochromatic Black vandaag en bestaat 10 jaar. In het najaar gaat de band op tour in de USA met Fit for an Autopsy en Bodysnatcher. Mooie waardering voor deze band met Rotterdamse roots! Live maakt Distant indruk door de vette breakdowns op nummers als ‘Loveless Suffering’ en ‘Born of Blood’.
Op het hoofdpodium treedt aansluitend Whitechapel op. Deze Amerikaanse deathcore band (Tennessee) is actief sinds 2006 en wordt beschouwd als één van de grondleggers van de deathcore. De band is overigens vernoemd naar de wijk in Londen waar Jack de Ripper in 1880 vijf prostituees vermoordde. De band imponeert, niet in het minst door het strakke drumwerk van Brandon Zackey. Nummers als ‘Let me Burn’ en ‘Bloodsoaked Symphony’, laatstgenoemde van het meest recente album ‘Kin’ uit 2021, klinken daardoor een stuk vetter dan op het album.
Blackbriar is een gothic metal band uit Assen en mag aantreden op het Kink podium. Het gezelschap bracht ons twee albums, ‘The Cause of Shipwreck’ stamt uit 2021 en opvolger ‘A Dark Euphony’ verscheen het afgelopen jaar. Blackbriar opent met de single ‘Crimson Faces’ en is meteen een welkome verademing tussen het deathcore geweld van deze zaterdag. De symfonisch gedragen muziek met de knappe sopraan zang van Zora Cock geven verfrissing op de dag. ‘I’d Rather Burn’ is een oudje en is beduidend heavier, wellicht uitgekozen voor de set op een metalfest? Met ‘Selkie’ en ‘Deadly Diminuendo’ worden we getrakteerd op nummers van de debuutplaat, waar het nieuwe album juist niet aan bod komt. Genre technisch is de muziek van Blackbriar niet aan mij besteed, maar om op te merken dat dit goed opgebouwd is en kwaliteit herbergt is al snel duidelijk. Blackbriar brengt een leuke show die goed is voor de afwisseling.
De Bay Area thrash band Forbidden is sinds verleden jaar weer actief (na het uiteenvallen van de band in 2012) en speelde in 2023 een exclusief optreden op Alcatraz. Dit jaar staat de band gelukkig ook weer op Dynamo. Gitarist Craig Lociceiro was verleden jaar wel te bewonderen met ‘The Boneless Ones’ en het jaar daarvoor met ‘Bay Area Interthrasional’ dat morgen ook weer op het programma staat. Bij Forbidden zingt Norman Skinner (uitstekende vervanger van Russ Anderson), op basgitaar Matt Camacho, op drums Chris Kontos en op gitaar naast Craig speelt Daniel Mongrain (VoiVod) als tijdelijke invaller, aangezien Steve Smyth de band recent heeft verlaten om zich te focussen op Machine One. Forbidden speelt vandaag een old school-set waarbij nummers van het debuutalbum ‘Forbidden Evil’ (1988) en het tweede album ‘Twisted Into Form’ (1990) worden gespeeld. De thrashers gaan los in de pit op heerlijke krakers als ‘Forbidden Evil’, ‘Infinite’ en ‘Chalice of Blood’ en de stagedivers vliegen je links en rechts om de horen. Party like it’s 1989! Het valt op dat de beide thrashbands van vandaag (Flotsam and Jetsam en Forbidden) de beste response hebben en er ook de grootste chaos is voor het podium. Welcome back boys en graag een nieuw album volgend jaar!
Op het kleine podium is het de beurt aan Dynazty. Deze uit Zweden afkomstige band is actief sinds 2007 en heeft 8 albums uitgebracht, het laatste album uit 2022 is ‘Final Advent’. Zanger Nils Molin is duidelijk de blikvanger met zijn loepzuivere stem en weelderige haarbos. Sinds 2017 is hij ook actief bij Amaranthe, dat later op de MainStage op het programma staat. Er staan opvallend veel dames in het publiek en er kan worden gedanst op deze vrolijke (glam)rock op nummers als ‘Firesign’ en ‘Waterfall’. Vermakelijk!
Clutch is een Amerikaanse rockband uit Frederick, Maryland en weer een buitenbeentje in de programmering van Dynamo Metalfest. Clutch (oorspronkelijke naam Glut Trip) werd opgericht in 1991 en bracht inmiddels een shitload aan studio albums uit. Het album ‘Blast Tyrant’ werd uitgebracht in 2004 en zorgde voor de doorbraak van de band. Clutch opent met het nummer ‘Firebirds!’ lekker up-tempo met lekkere rauwe vocalen van Neil Fallon en daar worden we wel blij van in Eindhoven. Met name de wat rauwere songs met stoner invloeden als ‘Cyborg Bette’, ‘Earth Rocker’ en ‘A Shogun Named Marcus’ knallen er lekker in. Een groot gedeelte van het publiek kan de prestaties van Clutch wel waarderen, het is zonder meer vermakelijk en brengt weer eens wat anders op het menu.
De blackened deathcore band Mental Cruelty uit Duitsland (Karlsruhe) mengt orkestrale geluiden met harde slam breakdowns. In hun 10-jarig bestaan heeft de band 4 albums uitgebracht waarvan ‘Zwielicht’ het laatste is (2023). Voor de liefhebbers vast een feest maar voor mij een beetje teveel van ‘t goede. Mooi moment om even een biertje te halen en wat te eten. Keerzijde van de teleurstellend lage opkomst (ik denk zo’n 4.500 bezoekers, terwijl er plek is voor 10.000) is dat er nergens rijen te signaleren zijn. Fijn voor de aanwezige bezoekers, maar de organisatie zal zich vast achter de oren krabben.
Amaranthe is een band uit het Zweedse Göteborg en aanvankelijk zocht de band haar heil in de metalcore / melodieuze death metal. Tegenwoordig brengt de band een mix van pop en metalcore getuige het zevende album ‘The Catalyst’ dat eerder dit jaar verscheen. Amaranthe opent met ‘Fearless’ dat best up-tempo is, de keys en de clean vocals van Elize Ryd hebben wat poppy’s waar zangers Nils Molin en Mikael Sehlin de metalvibe bewaken. De band beweegt energiek en wil er graag een feestje van maken, het publiek is wat gelaten al zijn er zeker liefhebbers te vinden voor Amaranthe. Goed, voor mij klinkt het allemaal te gelikt en de danspasjes Elize zijn niet van die orde te blijven staan. Dan maar een biertje kopen of nog snel even naar de merch.
Headliner op de Kink Distortion Stage is Paleface Swiss. Het is duidelijk waar deze Zwitserse band de mosterd vandaan heeft gehaald: Slipnot met wat invloeden van Machine Head erbij. De eerste paar nummers maken indruk; ‘Best before Death’, ‘the Gallow’, maar al gauw krijg je het gevoel dat de band zichzelf overschreeuwt. En dat is jammer, want de band beschikt wel degelijk over de nodige kwaliteiten. Niet voor niets speelt de band op 21 februari volgend jaar in de grote zaal van 013. Vier deathcore-bands op het programma vandaag (Distant, Whitechapel, Mental Cruelty en Paleface Swiss) doet vermoeden dat het subgenre mateloos populair is, maar dit wordt niet gestaafd door hoge bezoekersaantallen. Inderdaad dus iets teveel van het goede.
Het Noorse Dimmu Borgir viert dit jaar het 30-jarig bestaan en het feestje van vandaag is de headline show op Dynamo Metalfest. De symfonische black metal band uit Oslo is ontstaan in 1993 en bracht inmiddels tien albums uit, het laatste, ‘Eonian‘, stamt alweer uit 2018. Vanavond speelt Dimmu Borgir een speciale set ter ere van dat 30-jarig bestaan en dat is met name voor de old school fans een aangenamer verrassing. Zo opent de band met ‘Raabjørn speiler draugheimens skodde’ van de debuutplaat ‘For all tid’ uit 1995. Met ‘Spellbound (By the Devil)’, ‘The Insight and the Catharsis’ en ‘Stormblåst’ volgen er meer old school songs van voor de eeuwwisseling, voor velen toch de beste periode van de band, en zo ontspint zich een heerlijke set. De podium show is weer goed verzorgd en zo is het ook visueel genieten. Het veld voor de Mainstage is goed gevuld, de metalheads waarderen de verrichtingen van Dimmu Borgir. Het vervolg van de set komt uit deze eeuw met o.a. ‘Council Of Wolves And Snakes’, ‘Dimmu Borgir’ en ‘Progenies of the Great Apocalypse’ voordat oudje ‘Mourning Palace’ de set afsluit. Dimmu Borgir bewijst eens te meer een geweldige afsluiter te zijn.
Een dag na de show op Dynamo Metalfest heeft gitarist Galder bekendgemaakt uit Dimmu Borgir te stappen om weer op te gaan treden met Old Man’s Child.
